Pokigron
Van Wikipedia
| Pokigron | ||||
|
||||
| Basisgegevens | ||||
|---|---|---|---|---|
| Land |  Suriname |
|||
| District | Sipaliwini | |||
| Inwoneraantal | 500 | |||
| Oppervlakte | km² | |||
  |
||||
| Overige informatie | ||||
| Postcode | ||||
| Netnummer | ||||
| Burgemeester | ||||
| Adres | ||||
| Website | [ ] | |||
Pokigron is een dorp in het hart van Suriname, bewoond door circa 500 Saramacca bosnegers. Het dorp is gelegen aan op de linkeroever van de Boven-Suriname, net ten zuidenwesten van het Brokopondostuwmeer (vroeger het Prof. dr. ir. W.J. van Blommesteinmeer) en neemt voor het verkeer naar het binnenland een bijzonder positie in. Het is namelijk het laatste dorp dat vanuit de hoofdstad Paramaribo nog over de weg te bereiken is.
Vanuit de Saramaccastraat in Paramaribo reden vroeger vrachtwagens en rijden nu nog elke dag de “Jumbo’s” (voor het personenvervoer omgebouwde DAF-trucks) eerst over de Highway tot Paranam, vervolgens over de bauxietweg tot aan Brokopondo en vervolgens over de zgn. “poederweg” langs het stuwmeer tot aan Atjoni. Deze “poederweg” verzakt in de regentijd regelmatig en is dan soms nauwelijks berijdbaar. Atjoni is de landingsplaats waar de korjalen uit het binnenland aanleggen, en personen en goederen uit- en inladen, die door vrachtwagens, busjes en “Jumbo’s” worden aan- en afgevoerd.
[bewerk] Binnenlandse oorlog
Ten tijde van de binnenlandse oorlog kwam het dorp Pokigron op een bijzondere wijze in het nieuws. Begin 1987 was het dorp bezet door het Junglecommando van Ronnie Brunswijk. Het leger - onder leiding van Desi Bouterse - zette op 11 september 1987 een tegenaanval in. Daarbij zouden volgens het leger 40 (later teruggebracht tot 15) leden van het Junglecommando zijn gedood. Een Frans artsenteam verklaarde echter dat er helemaal geen treffen was geweest en dat het om vermoorde onschuldige burgers ging.
In oktober organiseerde het leger een trip naar Pokigron, onder leiding van stafchef Ivan Graanoogst. Een groep Bouterse-aanhangers uit Nederland en de Nederlandse journalisten Willibrord Frequin (KRO), Marie-Annet van Grunsven (NOS-Journaal) en Anne-Jean van Grinsven, gingen mee. Het leger organiseerde voor de “gasten” een zuivering van een dorp aan de overzijde van de Surinamerivier. Bij die actie zouden zes doden zijn gevallen, maar enkel het lichaam van een gedode blanke huurling en de gewonde Jungle Ronald Adipie werden mee teruggenomen naar Pokigron. De journalisten volgden de versie van het leger en deden daar verslag van.
Spoedig werd duidelijk hoezeer zij zich hadden laten misleiden: Adipie was helemaal geen Jungle (en overleed een week later onder verdachte omstandigheden) en er waren mensen ingehuurd om het leger toe te juichen. Henk Knol, woordvoerder inzake Suriname-aangelegenheden voor de fractie van de PvdA in de Tweede Kamer, hekelde in een radio-interview de opstelling van de Nederlandse journalisten. Volgens hem zou het journalistenechtpaar Wim Noordegraaf-Marie-Annet van Grunsven een huis van Bouterse huren, en dook Van Grinsven met regelmaat “de koffer in” met Graanoogst en Bouterse-getrouwe Jules Wijdenbosch. Knol werd het woordvoerderschap met betrekking tot Suriname ontnomen en de journalisten spanden een kort geding tegen hem aan. Dit verloren zij, onder meer omdat de rechter vaststelde dat uit het degelijke betoog van Knol was gebleken dat de journalisten inderdaad hun werk niet waarheidsgetrouw hadden gedaan.
| Bronnen en referenties: |
|
