Sao Tomé en Principe

Van Wikipedia

República Democrática de São Tomé e Principe

(Details)

Basisgegevens

Officiële landstaal: Portugees

Hoofdstad: Sao Tomé

Regeringsvorm: republiek

Religie: Christelijk 80%

Oppervlakte: 964 km² ^[a] (-% water)

Inwoners: 137.599 (2001^[b]), 148.968 (2005^[c]) (154,5 / km² (2005))

Overige

Volkslied: Independência total

Munteenheid: dobra (STD)

UTC: +0

Nationale feestdag: 12 juli

Web | Code | Tel. ..st | STP | 239

Kaart Sao Tomé en Principe

Sao Tomé en Principe (of São Tomé en Príncipe) is een land (eilandengroep) aan de westkust van Afrika, in de golf van Guinea. Sao Tomé en Principe bestaat uit zes eilanden waarvan Sao Tomé verreweg het grootst is. Daarna komt het veel kleinere Principe en de vier echt kleine eilanden: Pedras, Tiñosas, Rolas (of Ilha Das Rôlas), en Caroço. De eilanden zijn bergachtig en vulkanisch, hebben een tropisch en vochtig klimaat, en een zeer royale plantengroei. De belangrijkste economische hulpbron is de landbouw, die de inwoners kokosnoten, koffie, cacao en palmolie verschaft. De bevolking bestaat voor het overgrote deel uit mestiezen (kruising tussen Afrikanen en Portugese kolonisten).

[bewerk] Geschiedenis

De eilanden van Sao Tomé en Principe waren onbewoond tot de komst van de Portugezen tussen 1469 en 1471. De Portugezen verkenden de eilanden en besloten dat dit een goede handelspost zou zijn. De eerste nederzetting op Sao Tomé werd in 1493 door de Portugees Álvaro Caminha gesticht. Rond het jaar 1500 werd ook op het eiland Principe een nederzetting gesticht. Het aantrekken van mensen die de eilanden wilden bevolken bleek moeilijk. In het begin waren het groepen die niet 'gewenst' waren in Portugal, zoals joden. Deze kolonisten bemerkten dat de vulkanische grond op de eilanden uitermate geschikt was voor landbouw, met name het verbouwen van suiker raakte in zwang. Het verbouwen van suiker was zeer arbeidsintensief, en de Portugezen importeerden dan ook slaven uit het vasteland van Afrika. In het midden van de 16e eeuw waren de eilanden de grootste suikerexporteur van Afrika. Later kregen de eilanden te maken met toenemende concurrentie van suikerplantages in Latijns-Amerika. Tegen het midden van de 17e eeuw waren de eilanden een belangrijke doorvoerhaven van schepen die Afrikaanse slaven vervoerden naar Latijns-Amerika. In het begin van de 19e eeuw werden twee nieuwe gewassen geïntroduceerd, namelijk koffie en cacao. De vulkanische gronden waren zeer geschikt voor deze gewassen, en al gauw waren de goede landbouwgronden in handen van grote Portugese plantages. Vanaf 1908 werd Sao Tomé en Principe de grootste exporteur van cacao. Nog steeds is dit het belangrijkste gewas in het land. Hoewel Portugal de slavernij in 1876 had afgeschaft, dwongen de plantagehouders Afrikanen tot het verrichten van arbeid, nu tegen een zeer bescheiden loon. Dit leidde tot spanningen op de eilanden, en in 1953 brak een opstand uit. Honderden Afrikanen werden hierbij gedood.

Sao Tomé en Principe werd onafhankelijk van Portugal op 12 juli 1975, de eerste president werd Manuel Pinto da Costa. In 1990 was Sao Tomé en Principe een van de eerste Afrikaanse landen dat democratiseerde. De grondwet werd gewijzigd - er werden nu ook oppositiepartijen toegestaan - en de eerste democratische verkiezingen werden gehouden in 1991. Het leger was tijdelijk (voor een week) aan de macht, omdat zij de regering betichtte van corruptie en een oneerlijke verdeling van olie-inkomsten. Na onderhandelingen kon de president, Fradrique de Menezes, terugkeren op de presidentiële zetel.

[bewerk] Levensomstandigheden

De levensverwachting in Sao Tomé en Principe bedraagt 64 jaar (in 2003). Achttien procent van de bevolking heeft geen drinkwater (circa dertigduizend personen), en er zijn 0,47 dokters per duizend inwoners (circa tachtig dokters).