Spirited Away

Van Wikipedia

Spirited Away (千と千尋の神隠し; ook bekend als Miyazaki's Spirited Away, The Spiriting Away of Sen and Chihiro of Sen to Chihiro no Kamikakushi) is een Japanse animatiefilm (anime) uit 2001 van Hayao Miyazaki (宮崎駿), geproduceerd door Studio Ghibli.

De film won een Academy Award voor Best Geanimeerde Film in 2003. Op het Filmfestival van Berlijn deelde de film de eerste prijs met Bloody Sunday.

De film werd in Nederland diverse malen "gerereleased"; de filmhuizen namen de film steeds opnieuw op in hun programmering. De film werd ook vertoond op het Filmfestival van Rotterdam en het kinderfilmfestival Cinekid in Amsterdam, waar de film de juryprijs won.

[bewerk] Verhaal

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst kan bepaalde details van de plot en/of de afloop van het verhaal bevatten.

De film gaat over het meisje Chihiro Ogino. Ze is net aangekomen in de stad samen met haar ouders Akio en Yuko. Ze is erg ongelukkig over het verhuizen en laat dat ook duidelijk merken. Ze raken de weg kwijt naar hun nieuwe huis en komen uit bij een tunnel, welke ze binnengaan uit pure nieuwsgierigheid. Deze tunnel bied in werkelijkheid toegang tot de godenwereld ― een badhuis om precies te zijn, waar goden en geesten van het Shinto geloof komen om uit te rusten.

Chihiro en haar ouders komen uit in een verlaten pretpark wat geheel gevuld is met restaurants. Chihiro’s ouders, die na het volgen van hun neus, uitkomen bij een kraampje, beginnen meteen met eten. Chihiro voelt zich ongemakkelijk hierover, en wacht buiten het kraampje terwijl ze toekijkt hoe haar ouders gulzig eten. Wanneer ze haar wat eten aanbieden weigert ze en rent ze weg om de rest van het park zelf te verkennen. Ze komt uit bij een gigantisch badhuis en loopt naar de brug die ernaartoe leid. Opeens verschijnt er een jongen genaamd Haku op de brug en waarschuwt Chihiro dat ze weg moet voordat het donker wordt. Juist op dat moment wordt de lucht donker en gaan de lampen van het badhuis aan. Haku creëert een magische afleiding en zegt Chihiro dat ze de rivier over moet steken. Chihiro rent terug naar het restaurant waar haar ouders nog steeds aan het eten zijn en ontdekt tot haar schrik dat ze zijn veranderd in grote varkens. Doodsbang, schreeuwt Chihiro het uit en rent weg in een poging om de tunnel terug naar de auto van haar ouders te vinden. Terwijl ze rent verschijnen er geesten en schaduwen in het eerst verlaten pretpark en maken Chihiro nog banger. Ze wordt gehinderd van terugkeren naar de tunnel door een volgelopen rivier waar eerst het gras veld was waar ze samen met haar ouders overheen is gelopen.

Wanneer Chihiro’s angst en paniek van het kwijtraken van haar ouders wordt vervangen door de ontdekking dat ze aan het vervagen is, arriveert Haku en troost haar. Hij verteld haar dat ze iets moet eten uit deze wereld zodat ze niet vervaagt en geeft haar een besje. Zonder dat hem dit is verteld, weet Haku toch Chihiro’s naam en helpt haar het badhuis in sluipen wat wordt beheerd door de heks Yubaba. Hij vertelt haar dat ze hier alleen veilig kan verblijven om haar ouders te redden als ze werk vindt binnenin het badhuis.

Chihiro volgt Haku’s advies op en daalt via een paar gevaarlijke trappen, af naar de boilerkamer waar ze de zesarmige-man Kamajii om werk vraagt. Hij wijst haar bot af totdat een van de kooldragende spinnetjes inzakt onder het gewicht van een extra zwaar stuk kool. Chihiro pakt deze op en gooit hem met moeite in de boiler. Kamajii wordt wat aardiger tegen haar en helpt haar met een baantje vergaren in het badhuis door de hulp in te roepen van Rin om haar naar de top van het badhuis te helpen, waar ze Yubaba om werk kan vragen. Rin helpt Chihiro haar weg te vinden door het doolhof van gangen en liften zonder opgemerkt te worden. Ze leid een personeels lid af terwijl Chihiro zich samen met een dikke, maar goedaardige geest in de lift propt.

Wanneer Chihiro bij Yubaba aankomt, blijkt deze een kleine vrouw met een gigantisch hoofd te zijn, met een nog grote baby (Boh). Chihiro vraagt herhaaldelijk om een baan, zoals Haku haar had geïnstrueerd. Uiteindelijk gaat Yubaba akkoord op voorwaarde dat ze haar naam opgeeft. Yubaba laat weten dat ze spijt heeft dat ze ooit gezworen heeft om iedereen een baan te geven die ernaar vraagt. Yubaba neemt letterlijk bezit van Chihiro’s naam en pakt de eerst en laatste kanji van Chihiro’s naam, wat nog maar eentje overlaat, uitgesproken als “Sen”. Sen wordt aangewezen als Rin’s assistente (Wie Yubaba blijkbaar ook niet mag).

De volgende ochtend laat Haku haar zien waar haar ouders zijn, samen met massa’s andere varkens. Buiten geeft Haku haar oude kleren en de kaart van haar afscheidsboeket bloemen van aan het begin van de film. Wanneer ze de kaart leest herinnert ze zich haar echte naam weer. Haku waarschuwt haar dat Yubaba mensen in beslag neemt door hun echte naam te stelen; wanneer ze hun echte naam vergeten, net zoals Haku de zijne is vergeten, zijn ze van Yubaba.

Sen heeft moeite met wennen aan het werk wat haar is gegeven maar wint respect door het helpen van een slijmerige ‘stinkgod’ welke later een zwaar bevuilde en krachtige riviergod blijkt te zijn. De riviergod geeft haar een medicijngebakje als beloning voor haar hulp welke later als braakmiddel dient. Het lukte Sen alleen door de hulp van een eigenaardige geest genaamd “No-Face” oftewel “De gezichtsloze”. De geest voelt zich aangetrokken tot Sen omdat ze aardig tegen hem deed en hem zo het badhuis binnenliet, de onschuld die Sen bezit, iets wat haar meer problemen bezorgd, lijkt ook iets wat No-Face wil hebben. Het badhuis brengt de hebzucht in No-Face naar boven. Hij lokt medewerkers door goud te produceren uit het niets, om ze vervolgens op te eten. Uiteindelijk is No-Face zo beïnvloed door de hebberige omgeving dat hij alles om zich heen opeet, waaronder 3 werkers van het badhuis. Terwijl No-Face iedereen bezig houd keert Haku terug van een van Yubaba’s missies in de vorm van een draak. Hij wordt aangevallen door een grote hoeveelheid papieren poppetjes. Zwaargewond maakt hij zijn weg naar Yubaba’s vertrek. Sen ziet dit, en herkent hem ondanks zijn drakenvorm. Bang dat Yubaba hem zal afmaken haast ze zich naar Yubaba’s vertrek om Haku te redden en wordt gevolgd door een van de papieren poppetjes.

Terwijl ze het vertrek binnensluipt via de babykamer komt Yubaba binnen waardoor Sen in paniek in een hoop kussens duikt. Boh die hieronder ligt zorgt ervoor dat Sen niet wordt ontdekt maar zodra Yubaba weggaat wilt hij met haar spelen en laat haar niet gaan tot ze met hem speelt. Wanneer het haar lukt om toch weg te gaan ziet ze hoe drie stuiterende hoofden Haku in een gat proberen te duwen. Het papieren poppetje dat Sen volgde transformeert in een beeld van Zeniba, Yubaba’s tweelingzus, die Haku achtervolgde omdat hij haar magische zegel had gestolen. De zegel heeft een vloek erop als bescherming; iedereen die de zegel steelt sterft. Zeniba transformeert Boh in een kleine dikke muis omdat hij teveel kabaal maakt. Ze veranderd de vogel met het menselijke hoofd in een vogel die, wanneer vliegt, net klinkt als een mug. Ze transformeert de drie hoofden daarna in een kloon van Boh om Yubaba voor de gek te houden. Haku slaat het papieren poppetje in tweeën en breekt zo de spreuk waardoor Zeniba in die ruimte aanwezig kon zijn. Hierna glijd Haku weg het gat in met Sen stevig aan hem vast geklemd. Gelukkig lukt het Haku om met zijn laatste kracht Sen en zichzelf veilig naar Kamajii te brengen.

Sen voert Haku wat van het medicijncakeje in de hoop dat het Haku helpt. Hierdoor spuugt Haku het gestolen zegel uit. Het gestolen zegel heeft een zwart slakje erop wat Sen vermorzelt onder haar voet. Ze besluit om het gestolen zegel terug te brengen naar Zeniba in de hoop zo de vergeving van Zeniba te vragen namens Haku en de vloek te breken.

In het badhuis wordt ze door Yubaba in een kamer geduwd waar No-Face herhaaldelijk om Sen vraagt. Ze voert hem het overgebleven medicijncakeje waardoor No-Face alles begint uit te spugen wat hij heeft gegeten en zo langzaam weer zichzelf wordt. Hij is weer zijn normale vorm wanneer hij haar naar buiten volgt. Samen met No-Face, Boh de Muis en zijn kleine helpertje de ‘Mug’ stappen ze op de trein met behulp van een treinkaartje verkregen van Kamajii.

Haku herstelt van zijn verwondingen en hoort wat Sen van plan is en voor hem heeft gedaan. Hij besluit om naar Yubaba te gaan en met haar te onderhandelen over Sen’s vrijheid en die van haar ouders. Wanneer ze hoort dat haar baby weg is is ze furieus maar gaat ze mee met de eisen van Haku wanneer hij beloofd om de baby terug te brengen.

Sen komt aan bij Zeniba’s huis en ontdekt dat de zwarte slak die ze vermorzelde in Haku was geplaatst door Yubaba om hem onder controle te houden. Ze vertelt ook dat de vloek op de zegel alleen gebroken kon worden door liefde. Haku die ziek was in de boilerkamer was de vloek en deze werd verbroken door Chihiro’s liefde. Terwijl ze wachten op een speciale gast maakt Zeniba een magisch haarbandje voor haar.

Haku komt aan bij Zeniba’s huis als een draak en Zeniba vergeeft hem. No-Face blijft achter bij Zeniba om haar te helpen waarna de rest achterop Haku terug vliegen naar Yubaba. Terwijl Chihiro achterop Haku zit herinnert ze zich weer waar ze hem van kent. Toen ze nog klein was viel ze ooit in een rivier en Haku bracht haar weer naar ondiep water voordat ze verdronk. De rivier waar ze in was gevallen heette Kohaku Rivier. Wanneer ze dit herinnert vertelt ze dat Haku eigenlijk “Nigihayami Kohaku Nushi” heet (Kohaku Rivier in het Japans). Haku herinnert zich zijn naam weer en is vrij van Yubaba’s controle en veranderd weer in zijn menselijke vorm waarna ze terug vliegen naar het badhuis.

Om haar ouders terug te krijgen moet Chihiro volgens de regels -die in het voordeel van Yubaba uitpakken, kan je niet weg moet je in het badhuis blijven werken- nog een taak uitvoeren. Ze moet tussen een tig aantal varkens, haar ouders ertussenuit halen. Na geconcentreerd kijken geeft ze als antwoord dat haar ouders er niet bij zitten, waarna alle varkens terugveranderen in medewerkers van het badhuis. Zoals beloofd worden zij en haar ouders vrij gezet en keren terug naar de mensen wereld. Haku beloofd dat ze elkaar ooit weer zullen zien. Wanneer Chihiro en haar ouders terugkeren zijn er veel bladeren over de auto heen, en de binnenkant zit onder het stof. Haar ouders herinneren zich niets van het hele gebeuren en denken dat het een grap is. De bladeren en de stoffige auto bewijzen al dat het gebeurd is, en de kleine glinstering van de haarband die Zeniba voor Chihiro heeft gemaakt geeft de laatste hint dat het echt geen droom was.