Ulrike Meinhof

Van Wikipedia

De journaliste Ulrike Meinhof rond 1964

Ulrike Marie Meinhof (Oldenburg, 7 oktober 1934 - Stuttgart, 9 mei 1976) was een journaliste en een van de oprichters van de Rote Armee Fraktion.

Ze is de dochter van de kunsthistoricus Dr. Werner Meinhof. Op jonge leeftijd verloor ze in 1939 haar vader en in 1948 haar moeder. De geschiedkundige Renate Riemeck werd haar voogd.

Ze studeerde in Marburg filosofie, pedagogiek, sociologie en germanistiek waarvoor ze een studiebeurs ontving. Daarna werd ze actief binnen de Sozialistische Deutsche Studentenbund (SDS) waarvoor ze in 1957 woordvoerder werd voor de commissie anti-atoomdoden. Ze werkt van 1959 tot 1969 voor het links blad Konkret waar ze van 1962 tot 1964 hoofredacteur was. In 1970 produceert ze de televisie-film Bambule, waarvoor ze ook het scenario schrijft.

Meinhof trouwde in 1961 met de communist Klaus Rainer Röhl met wie ze een tweeling, Regine en Bettina, kreeg. Eind 1967 gingen ze uit elkaar en uiteindelijk scheidden ze in 1968. Bij het proces tegen de Frankfurter warenhuis brandstichter leerde ze de aangeklaagde Thorwald Proll, Horst Söhnlein en de latere RAF-oprichters Andreas Baader en Gudrun Ensslin kennen.

Ulrike Meinhof wordt na de moordpoging op Rudi Dutschke steeds radicaler en is steeds minder bereid compromissen te sluiten.

Ze neemt op 14 mei 1970 deel aan de bevrijding van Andreas Baader. Vanaf dat moment participeert ze in bankovervallen en bomaanslagen tot ze op 15 juni 1972 in Langenhagen, waar ze lange tijd ondergedoken zat, gearresteerd wordt.

Op 29 november 1974 werd ze veroordeeld tot acht jaar gevangenisstraf. Ulrike Meinhof werd op 9 mei 1976 dood aangetroffen in de gevangenis. Volgens officiële bronnen had ze zich opgehangen. De doodsomstandigheden lieten echter ruimte voor allerlei speculaties. Ze is begraven op een begraafplaats in Berlijn.

Over de graad van haar engagement in de RAF liepen de meningen in de toenmalige Duitse Bondsrepubliek uiteen. Ook over de bewijslast die de staat of justitie aandroeg om haar te veroordelen. Niemand minder dan nobelprijswinnaar voor literatuur Heinrich Böll vond het nodig een boek te schrijven waarin hij de demoniserende methodes van de journalistiek en de manipulaties door de 'rechtsstaat' aanklaagde en (bijna) expliciet de schuld van Ulrike Meinhof in twijfel trok: De verloren eer van Katharina Blum.