Valentijnskartel
Van Wikipedia
Het Valentijnskartel of Vlaams Kartel was een kartel tussen twee Vlaamse partijen, de separatistische Nieuw-Vlaamse Alliantie van Geert Bourgeois en het christen-democratische Christen-Democratisch en Vlaams (N-VA en CD&V).
Dit kartel kwam tot stand na een eerdere mislukking. Toen weigerde de CD&V om zich er toe te verbinden niet in een regering te stappen zonder dat men de 5 resoluties van het Vlaams Parlement van 1999 zou uitvoeren, die voorzien in een grotere autonomie voor Vlaanderen.
Op 14 februari 2004 ging de CD&V wel dit engagement aan, en samen met de slechte peilingen voor de N-VA was dit voldoende om een kartel tot stand te brengen, dat alleszins deelnam aan de regionale verkiezingen van 2004 en de lokale verkiezingen in 2006.
Op 30 november 2006 kwam een voorlopig einde aan het kartel door de komst van Jean-Marie Dedecker naar de N-VA.[1]
Algemeen werd het Vlaams kartel beschouwd als een centrum-rechts alternatief voor het extreemrechtse Vlaams Belang, hoewel CD&V ook heel wat progressieven in de rangen heeft. Het kartel pleit voor een warme samenleving die ingaat tegen verdere individualisering en is sterk gekant tegen het beloftenbeleid van Verhofstadt. Voorts stond het Vlaams Kartel voor een verregaande Vlaamse autonomie, ofwel, zoals CD&V voorstaat, een geconfederaliseerd België, of een onafhankelijke republiek, zoals N-VA bepleit.
[bewerk] Externe links
| Bronnen en referenties: |
|
