Vlaams Belang

Van Wikipedia

Vlaams Belang
partijvoorzitter	Frank Vanhecke
fractieleider Vlaams Parlement	Filip Dewinter
fractieleider Senaat	Joris Van Hauthem
fractieleider Kamer	Gerolf Annemans
Voormalige namen	Vlaams Blok
Politieke ideologie	conservatisme nationalisme reactionair
Europese fractie	Identiteit, Traditie en Soevereiniteit
Jongerenorganisatie	VBJ
Website	www.vlaamsbelang.org

Vlaams Belang (veelal afgekort als VB) is de naam van een behoudsgezinde Vlaams-nationalistische politieke partij, die ondermeer bekend staat om de verdediging van traditionele Europese waarden, het streven naar een onafhankelijk Vlaanderen en de tegenstand tegen verdere immigratie van niet-westerse allochtonen.

Tot eind 2004 heette de partij Vlaams Blok, maar de partij onderging een naamsverandering omdat op 9 november 2004 de verenigingen rond het Vlaams Blok een veroordeling door het hoogste rechtscollege van België (het Hof van Cassatie) opliepen voor het meewerken met een racistische organisatie. Daarop wijzigde op 14 november 2004 het Vlaams Blok zijn naam in Vlaams Belang.

Het Vlaams Belang kent een grote conservatieve aanhang, maar er zijn ook veel critici die de partij en haar aanhangers als extreemrechts beschouwen. Een van de argumenten is het cassatie-vonnis van de voorganger Vlaams Blok.

Inhoud 1 Structuur 2 Aanleiding tot de oprichting van Vlaams Belang als politieke partij 3 Geschiedenis 4 Voorzitter 5 Stromingen 6 Partijprogramma 7 Verkiezingen 7.1 Gemeenteraadsverkiezingen oktober 2006 7.2 Federale verkiezingen van 10 juni 2007 8 Verhouding met anderen 8.1 Politieke partijen 8.2 Bevriende organisaties en personen 8.3 Critici 9 Juridische zaken 9.1 Racismeklacht tegen Vlaams Belang 10 Bibliografie 10.1 Pro 10.2 Contra 11 Externe links 11.1 Pro 11.2 Contra 12 Bronnen en referenties

[bewerk] Structuur

De huidige voorzitter van het Vlaams Belang is Frank Vanhecke. Andere kopstukken van de partij zijn onder meer Filip Dewinter, Gerolf Annemans, Wim Verreycken en Filip De Man. In recente jaren heeft de partij nieuwe personen naar voren geschoven zoals Anke Vandermeersch, Marie-Rose Morel enJurgen Verstrepen. Begin 2007 trok de partij Bruno Valkeniers en Rita De Bont aan die garant staan voor meer communautaire onderlegdheid.

Het Vlaams Belang was na de verkiezingen van 2004 de partij met het tweede grootste aantal zetels in het Vlaams Parlement na het kartel CD&V en N-VA. Het ledental van de partij bedroeg in januari 2006 22 350. Daarmee komt ze op de vierde plaats in het aantal partijleden.

Tot 14 november 2004 heetten de website en een krant van het Vlaams Blok over het streven naar de onafhankelijkheid van Vlaanderen "Vlaams Belang".

[bewerk] Aanleiding tot de oprichting van Vlaams Belang als politieke partij

Zie het onderdeel Juridische kwesties van het artikel over het Vlaams Blok.

Na de bevestiging door het Hof van Cassatie van de veroordeling voor het meewerken met een racistische organisatie van vzw's rond het Vlaams Blok op 9 november 2004 heeft het Blok zichzelf ontbonden op 14 november 2004 en is er een nieuwe partij gesticht: het Vlaams Belang. Vlaams Belang was tevens de slogan waarmee de toenmalige Vlaams-nationalistische VU op 17 december 1978 naar de kiezer trok.

[bewerk] Geschiedenis

Het Vlaams Blok trad voor het eerst op de voorgrond bij de verkiezingen van 17 december 1978. Het Vlaams Blok was op dat ogenblik een soort kartellijst die twee splinterpartijen van de Volksunie samenbracht: de Vlaams Nationale Partij van Karel Dillen en de Vlaamse Volkspartij van Lode Claes. Beide partijen waren ontstaan uit onvrede met het door de Volksunie ondertekende Egmontpact en de regeringsdeelname van de VU samen met het FDF.

Uiteindelijk kreeg de stroming rond Karel Dillen (die als enige van de kartellijst verkozen werd) de bovenhand. De Vlaams Nationale Partij en de radicale vleugel van de Vlaamse Volkspartij fuseerden tot het Vlaams Blok. Voor deze naam vond men inspiratie bij het Vlaamsch Nationaal Blok, de vooroorlogse kartellijst waarmee het VNV aan de verkiezingen deelnam. Lode Claes verdween uit de nieuwe partij. Karel Dillen legde in zijn manifest van het rechts Vlaams-nationalisme (bijgenaamd het "Oranje Boekje") de partijfundamenten uit. In de grondbeginselen werd de eis ingeschreven voor "de terugkeer van de overgrote meerderheid der niet-Europese gastarbeiders naar hun eigen vaderland" en dit "binnen een redelijke termijn".

Eind jaren tachtig al en zeker na de verkiezingsoverwinning van november '91 maken alle partijen, afgezien van het Blok zelf, voor zich uit dat gesprekken met het Blok uit den boze zijn: op geen enkel vlak (van nationaal tot gemeentelijk) mogen partijmandatarissen coalitieafspraken aangaan met vertegenwoordigers van het Vlaams Blok. Dit zogenaamde 'cordon sanitaire' rond het Vlaams Blok is in feite een poging om te beletten dat de partij op een of ander manier het ergens in een beleidsfunctie voor het zeggen krijgt. De partij bloeit onder het cordon sanitaire als nooit tevoren.

Ook op het juridische vlak wordt de partij - of tenminste de vzw's die de partij dragen - aangepakt. De PS dient in 1995 vergeefs een wetsvoorstel in om het Vlaams Blok haar overheidsdotatie te ontnemen, omdat de partij het Europees verdrag voor de Rechten van de Mens niet onderschrijft. Drie dagen na de verkiezingen van 8 oktober 2000 krijgt het Vlaams Blok een dagvaarding in de bus van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en voor Racismebestrijding en van de Liga voor Mensenrechten. De partij wordt racisme verweten in haar publicaties. Het Blok spreekt van een grote overwinning als op 29 juni 2001 de rechter van de 46ste kamer zich onbevoegd verklaart en de zaak als persmisdrijf naar Assisen wil verwijzen, waarmee volgens het Vlaams Blok toegegeven wordt dat het hier om een politiek proces gaat, gestuurd door de regering-Verhofstadt. De zaak komt nogmaals voor een correctionele rechtbank. Maar ook dat hof vindt op 26 februari 2003 dat de feiten waarvan het Vlaams Blok beschuldigd wordt, een politiek misdrijf vormen dat voor het Assisenhof behandeld moet worden. Uiteindelijk worden de vzw's voor het hof van beroep op 21 april 2004 in Gent wél veroordeeld, en wel in uiterst scherpe bewoordingen, tot hoge geldboetes. Als het Vlaams Blok de rechtsmiddelen heeft uitgeput om tegen de veroordeling in beroep te gaan, wordt de partij gedoemd om zichzelf op te heffen en herop te starten. De winst bij de verkiezingen van 2004 wijst er alvast op dat de veroordeling de partij geen schade berokkend heeft, wel integendeel. Het Vlaams Blok wijzigde op 14 november 2004 zijn naam in Vlaams Belang. Zo kon de partij haar overheidssubsidies behouden. Partijen die veroordeeld zijn voor het aanzetten tot racisme, kunnen immers hun overheidsdotatie verliezen.

Ondertussen is er bij de Raad van State een nieuwe klacht wegens het aanzetten tot haat en racisme tegen het Vlaams Belang ingediend door zes politieke partijen - twee Vlaamse en vier Waalse - namelijk Sp.a, Spirit, PS, MR, CdH en Ecolo op aansporing van de antiracistische organisaties Kifkif en Mrax. De indieners van de klacht vinden dat Vlaams Belang nog altijd dezelfde standpunten verkondigt als het Vlaams Blok. De directe aanleiding was een toespraak van Dewinter tijdens een "veiligheidsmeeting" in het voorjaar van 2006 waar hij verklaarde:

Wij hebben er genoeg van om als autochtoon opgejaagd wild te fungeren. In plaats van als angsthazen door het leven te gaan kunnen wij maar beter boswachter worden.

Bij een eventuele veroordeling zouden ze een gedeelte van hun overheidsdotatie kunnen verliezen en kan de partij financieel drooggelegd worden. Volgens de officiële partijboekhouding gaf men in 2005 2,8 miljoen euro (of bijna de helft van het totale budget) uit aan: publicaties (442.303 euro) en reclame (2.351.629 euro)^[1]. De jaarlijkse dotatie voor elke Belgische politieke partij bestaat uit een vast bedrag en 1,25 euro per uitgebrachte stem.
Het Vlaams Belang is verbolgen omdat het de namen van zijn rechters niet krijgt van de Raad van State. Die Raad moet oordelen of de partij (een deel van) haar overheidsfinanciering moet inleveren wegens racistische uitspraken. De partij wil weten welke magistraten zich hierover moeten uitspreken, maar de namen worden pas bekendgemaakt wanneer de zaak 'in staat van wijzen' is. "Dat betekent dat we de namen van onze rechters pas zullen kennen wanneer we de rechtbank binnenstappen," zegt senator Jürgen Ceder (VB).

Het Vlaams Belang vroeg bij het begin van het proces (eind augustus 2006) in een verzoekschrift de wraking van 31 raadsleden en de auditeur bij de Raad van State wegens gebrek aan neutraliteit, omdat ze Franstalig zijn of lid zijn van een vereniging die strijdt tegen extreemrechts. De Raad van State heeft nu beslist om twee leden te vervangen.

In januari 2007 verenigde de fractie van het Vlaams belang in het Europees Parlement zich met een aantal vergelijkbare nationalistische partijen in de fractie Identiteit, Traditie en Soevereiniteit, waarin verder onder meer het Franse Front National, de Oosterijkse FPÖ, het Italiaanse Alternativa Sociale, de Groot-Roemenië Partij (PRM) en het Bulgaarse Ataka zitting nemen.^[2] Door het ontstaan van de nieuwe extreem-rechtse fractie wordt het verschijnsel cordon sanitaire nu ook merkbaar in het Europese Parlement.

[bewerk] Voorzitter

De huidige voorzitter van het Vlaams Belang is Frank Vanhecke. Hij werd tijdens een geheime stemming op het congres van 12 december 2004 met 94,24% van de stemmen verkozen, na in 1996 door Karel Dillen (stichter van het Vlaams Blok en als partijvoorzitter voor het leven benoemd) als zijn opvolger aangewezen te zijn. Karel Dillen, oud-redacteur van het 't Pallieterke, had zichzelf vanaf 1977 tot voorzitter "voor het leven" benoemd. Vanhecke was in 2004 de enige door de partijraad naar voren geschoven kandidaat (tegenkandidaat was Brussels volksvertegenwoordiger Erland Pison).

[bewerk] Stromingen

In het Vlaams Belang, zeggen vele waarnemers, zijn verscheidene stromingen aanwezig, zo onderscheidt men algemeen:

• staatsnationalistisch-rechts, met als belangrijkste vertegenwoordiger Filip Dewinter; deze stroming is vooral bezig met de vreemdelingenproblematiek.
• Vlaams-nationalistisch, traditionele vleugel: met Gerolf Annemans als belangrijkste vertegenwoordiger; deze vleugel is de kern van de partij, en kan voor een binding zorgen, aangezien deze vleugel soms bij de staatsnationalistische, maar ook bij de katholiek-conservatieve vleugel kan aanleunen;
• katholiek-conservatief (ethisch conservatief), deze vleugel wordt vertolkt door personen als Alexandra Colen en Tanguy Veys;
• rechts-dissident: dit is een nog rechtsere variant van de staatsnationalistische, en deze vleugel wordt vertegenwoordigd door Filip De Man met zijn uitspraak: "Moslims kunnen geen democraten zijn";
• libertair: met Jurgen Verstrepen.

De libertaire vleugel staat voor een verruiming van de partij, en na de moordpartij in Antwerpen, in mei 2006, heeft deze vleugel aanzienlijk aan sterkte gewonnen, ten koste van de staatsnationalistische en rechts-dissidente, waardoor de andere, de traditioneel conservatieve en Vlaams-nationalistische, ook sterker zijn geworden.

[bewerk] Partijprogramma

Zie Partijprogramma Vlaams Belang voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

[bewerk] Verkiezingen

Onder de naam Vlaams Belang heeft de partij anno 2005 nog niet aan verkiezingen deelgenomen. Zie ook het kopje Verkiezingen voor de verkiezingsuitslagen van het Vlaams Blok.

[bewerk] Gemeenteraadsverkiezingen oktober 2006

Zie Gemeenteraadsverkiezingen 2006 Vlaams Belang voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

[bewerk] Federale verkiezingen van 10 juni 2007

Op de nieuwjaarsreceptie van 14 januari 2007 van het Vlaams Belang legde voorzitter Frank Vanhecke de lat op 18% (de verkiezingsuitslag in 2003) en één stem. De voorzitter deed een pleidooi tegen een versnippering ter rechterzijde met de uitspraak: "Wij zijn en blijven voorstanders van een Forza Flandria, van de eenheid rond en naast het Vlaams Belang".

Het op 4 maart 2007 voorgestelde verkiezingsprogramma komt neer op de volgende punten:

• Een onafhankelijk en beter Vlaanderen met een volledige en directe splitsing van de sociale zekerheid met verlaging fiscale druk.
• Een immigratiestop want de Vlaamse samenleving is geen "assimilatiemachine"; geen "multicultureel" waanbeeld maar een Vlaamse leidcultuur.
• Criminaliteit: nultolerantie en meer blauw op straat; uitbreiding recht op zelfverdediging naar eigen bezittingen; verruiming van de voorwaardelijke hechtenis en het snelrecht; afschaffing wet Lejeune; invoeren van statistieken met de etnische afkomst van de misdadigers; terrorisme en islam rijmen.
• Vrije meningsuiting: afschaffing van het cordon sanitaire en stopzetting "heksenjacht" op VB'ers bij de bestaande vakbonden; afschaffing Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding.
• Herstellen traditionale Europese waarden en normen; euthanasie en abortus zijn ongewenst; instellen opvoedersloon voor thuisblijvende ouder en traditioneel onderwijs als norm. Het VB profileert zich ook als dé echte Vlaamse familiepartij na een op 31 maart 2007 georganiseerde familiedag in het pretpark Bobbejaanland te Lichtaart. Op deze 150 000 euro kostende dag, die deels als verkiezingsuitgave geboekt wordt, waren 12 500 partijleden aanwezig.

[bewerk] Verhouding met anderen

[bewerk] Politieke partijen

In 1989 werd door de overige Belgische partijen een schutskring tegen het toenmalig Vlaams Blok opgeworpen. Het hield in dat men zich aan de afspraak hield om geen bestuursakkoorden af te sluiten of politieke afspraken te maken met het Vlaams Blok. Tot de dag van vandaag lijkt men zich aan de geest van dit cordon sanitaire te houden. Geen enkele partij is ooit een coalitie aangegaan met het VB. Hoewel het cordon sanitair door sommigen in vraag wordt gesteld, blijven de traditionele partijen echter resoluut elke samenwerking met de partij afwijzen. Zo bevestigde Eerste minister Guy Verhofstadt (VLD) in een toespraak begin december 2005 zijn weigering om wegens ideologische redenen samen te werken met het Vlaams Belang. De voorzitter van het CD&V Jo Vandeurzen verklaarde op zijn beurt in april 2006 dat er geen coalities mogen aangegaan worden met het VB bij de komende gemeenteraadsverkiezingen. In 2004 werd het Vlaams Belang wél voor het eerst door Yves Leterme (CD&V) (huidig Minister-President) via verkennende gesprekken betrokken bij de vorming van een nieuwe Vlaamse Regering. Hij moest echter vaststellen dat de partij toen inhoudelijk geen dossier had voorbereid, maar volgens voorzitter Frank Vanhecke ging Leterme al meteen niet akkoord met zijn voorstel tot splitsing van de sociale zekerheid, en was dat dan ook de reden dat eerstgenoemde de gesprekken reeds zo snel stopzette. Niettemin bestaat er bij sommige leden en lokale afdelingen van CD&V en VLD ook wrevel over deze standpunten van de partijleiding. Hun kritiek op het cordon sanitaire is dat het levensverzekering is voor de linkse partijen sp.a en GROEN!, die aldus oververtegenwoordigd zijn qua politieke macht tegenover hun grootte en stemmenaantal.

Minister-President van het Waalse Gewest en voorzitter van de Waalse socialistische partij PS Elio Di Rupo is de gedoodverfde tegenstrever van het VB. Leden van het VB benadrukken voortdurend dat hij de facto het land regeert en de huidige regering afdreigt met deze te laten vallen, om alzo zijn partijprogramma te realiseren. Ook de steun van Di Rupo aan de Franstalige minderheid in de Brusselse rand en de eis van de PS tot uitbreiding van het hoofdstedelijk gewest naar de faciliteitengemeenten in Vlaams-Brabant toe, is hen een doorn in het oog. Op 18 april 2006 verklaarde Di Rupo dat "de grenzen van het Brusselse Gewest niet meer beantwoorden aan de economische en sociale realiteit van de regio". De ingeweken Franstaligen in de Brusselse randgemeenten weigeren echter Nederlands te leren en gaan niet akkoord met het uitdovend aspect van de taalfaciliteiten en zien de Vlaamse taaleisen als pesterijen.

[bewerk] Bevriende organisaties en personen

• Vanaf 2002 onderhoudt het VB goede contacten met Michiel Smit van het Nederlandse Nieuw Rechts: Dewinter zei over Smit in het televisieprogramma Nova tijdens de manifestatie 'geen stemrecht voor vreemdelingen' dat hij hem een talent vindt. Ook sprak Karim Van Overmeire in Rotterdam op een bijeenkomst, net als EU-parlementslid Philip Claeys. Inhoudelijk lijkt Nieuw Rechts sterk op het Vlaams Belang, al is de Nederlandse partij iets minder conservatief.
• Op 21 juni 2005 ontmoetten Hilbrand Nawijn en Filip Dewinter elkaar in het voormalige huis van Pim Fortuyn. Fortuyn verafschuwde steeds de associaties met het VB. Deze ontmoeting zorgde voor onenigheid in de LPF-Tweede Kamerfractie, waarna Nawijn besloot die te verlaten en tijdelijk verder te gaan als 'Groep Nawijn'. Nawijn kondigde toen aan een nieuwe landelijke partij op te richten, die inhoudelijk dicht bij de ideeën van het Vlaams Belang zou staan.
• De Heel-Nederlandse organisatie Voorpost heeft veel kaderleden gemeen met het Vlaams Belang en de VVB, en treed op als ordedienst bij VB manifestaties.
• De VBJ: de jongerenbeweging van het Vlaams Belang.
• Vlaamse Jongeren Westland met Pieter Van Damme, lid van de regionale raad van het VB te Brugge.
• De Nationalistische Studenten Vereniging (NSV) en het Nationalistisch JongStudentenVerbond (NJSV): vele oud-leden van deze verenigingen zijn terug te vinden bij het Vlaams Belang.
• De Fratres Coniuncti: een vereniging van oud-leden van diezelfde Nationalistische Studenten Vereniging.
• Were Di, waar Karel Dillen vroeger ook lid van was.
• Protea met als stichtend lid Karel Dillen (de ondertussen opgeheven organisatie om de banden aan te halen met het zusterland Zuid-Afrika met steun aan het toenmalige apartheidsregime).
• Het TAK (zie artikel).

[bewerk] Critici

Het Vlaams Belang wordt door verschillende (extreem-)linkse en centrum-politieke organisaties van dichtbij gevolgd en bestreden.

• De bekendste is Blokwatch, een organisatie die informatie verzamelt en verspreidt over de partij en andere extreem-rechtse groeperingen in België. Blokwatch probeert zo deze organisaties kritisch tegen het licht te houden. Tegenstanders en critici beschuldigen de partij vooral van racisme, discriminatie en onverdraagzaamheid. Een recent voorbeeld hiervan zou een door hen gelanceerde aprilgrap (1 april 2006) zijn. Hierin werd gesuggereerd dat het Koning Boudewijn-stadion te Brussel werd overgedragen aan de Islamitische gemeenschap, en bijgevoegd was een afbeelding met minaret of gebedstoren.

• Verdraagzaamheid en mededogen staan hoog in het vaandel van de non-profitorganisatie Artsen zonder Grenzen geschreven. Al in 1991 nam Artsen zonder Grenzen een duidelijk standpunt in tegen de partijideologie van het VB door affiches te verspreiden met de tekst Wij verzorgen ook zwarten en Arabieren. Indien u dit stoort, stort dan geen geld. Dit engagement werd nogmaals bevestigd door de huidige algemeen directeur van AZG België Gorik Ooms (augustus 2006) (zie www.azg.be).

• Een andere organisatie is Mikpunt, dat naar aanleiding van de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 vooral holebi's en hun sympathisanten wil informeren over de standpunten van het Vlaams Belang omtrent holebi's, homohuwelijk, adoptie, e.a., en de gevolgen voor verschillende homo-organisaties indien het Vlaams Belang deel zou uitmaken van het bestuur. Maar het is een feit dat er ook niet-hetero's zijn onder de VB-mandatarissen.

• Ook uit Vlaams-nationalistische hoek is er kritiek op het Vlaams Belang. Volgens hen zou het VB het Vlaams-nationalisme in een slecht daglicht stellen. Tevens zou de partij zich het Vlaams-nationalisme toeëigenen. Zo beweert de partij in haar beginselverklaring dat zij dé partijpolitieke tolk van de Vlaamse Beweging is. Enkele voorbeelden hiervan zijn dat het VB het jaarlijks terugkerend Vlaams Nationaal Zangfeest te Antwerpen afficheert als een eigen partijactiviteit, terwijl de organisatie geen politieke banden heeft. Filip Dewinter zou ook leden proberen te werven voor het Vlaams Neutraal Ziekenfonds, terwijl dit een weliswaar Vlaams, maar toch politiek neutraal ziekenfonds is. Marie-Rose Morel riep begin februari 2007 eveneens op het christelijke of socialistische ziekenfonds te verlaten en te kiezen voor het Vlaams Neutraal Ziekenfonds.

Het nieuwe logo zou ook sterk lijken op dat van de Vlaamse Volksbeweging. Vele externen zijn van mening dat de aanpak van Dewinter het Vlaams-nationalistische gedachtegoed schaadt, zoals de collaboratie tijdens WOII dat lange tijd gedaan heeft voor de Vlaamse Beweging tijdens de naoorlogse periode. De overtuiging binnen de Vlaamse Beweging dat het Vlaams Belang een vehikel kan zijn om de Vlaamse onafhankelijkheid te bewerkstelligen, is bij de lokale verkiezingen van oktober 2006 bekoeld. "Opgesloten in het cordon sanitaire, dat op 8 oktober opnieuw flink is dichtgecementeerd, kan het Vlaams Belang geen rol van betekenis spelen", zegt erevoorzitter van de Vlaamse Volksbeweging Peter De Roover. De N-VA als kartelpartner van de CD&V kan daarentegen wel op het beleid wegen hoewel het een partij is met veel minder electoraal gewicht. ^[3].

[bewerk] Juridische zaken

Eén van de toenmalige juridische adviseurs van het VB, prof. Luc Lamine, die daarna zelf ontslag nam, stelde dat het VB zeer bewust kansen heeft laten liggen om die zaak te winnen, zodat de partij zich in een slachtofferrol kon wentelen. Men heeft volgens Lamine bewust de kans genegeerd om de racismeklacht (zie verderop) voor het Hof van Assisen te krijgen, omdat daar de kans om te winnen groter was dan voor een beroepshof. Alles draaide om het feit of het om een politiek misdrijf ging dat automatisch voor het Hof van Assisen werd beslecht. De enige manier om de klacht voor Assisen te krijgen, bestond erin een prejudiciële vraag te richten aan het Arbitragehof. Het Arbitragehof zou de bestaande rechtspraak over politieke misdrijven van het Hof van Cassatie kunnen breken en de klacht voor het Hof van Assisen brengen. Dat heeft men echter niet gedaan. Luc Lamine diende daarna op eigen initiatief een klacht in bij het Europees Hof te Straatsburg. De partijleiding wilde vermijden dat de uitspraak van het Belgisch Verbrekingshof getoetst werd door het Europees Hof. Straatsburg oordeelde echter dat er geen schending van het recht is geweest en dat de veroordeling terecht was.

Volgens de andere juridische adviseurs van het VB, advocaten Luc Deceuninck, Reinhold Tournicourt, Rob Verreycken en senator Jurgen Ceder, hoofd van de juridische dienst van het toenmalige Vlaams Blok, wenste men niet naar het Arbitragehof te stappen omdat het een rechtbank is die voor de helft bestaat uit Walen. Waar de kans op een overwinning voor de Nederlandstalige rechtbanken reëel was, werd die kans voor het Arbitragehof zowat onbestaande geacht.

Volgens sommigen kon de partij door deze veroordeling haar Calimero-imago weer aanmeten. Toch wordt deze veroordeling door velen ook gezien als een politiek geënsceneerd proces om het Vlaams Blok te beschadigen. Een specifiek kritiekpunt van VB-aanhangers is dat er een aantal wetten precies op maat gemaakt zijn om tot de veroordeling te kunnen komen.

[bewerk] Racismeklacht tegen Vlaams Belang

Zie Racismeklacht tegen Vlaams Belang voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

[bewerk] Bibliografie

[bewerk] Pro

• Filip Dewinter, verscheidene boeken (zie zijn artikel).

[bewerk] Contra

• Geert Van Cleemput, Vlaams Geblokkeerd. Het onthullende insidersverhaal van een ex-blokker, 2006, Manteau, Antwerpen.

[bewerk] Externe links

[bewerk] Pro

• Vlaams Belang
• Economisch programma van het Vlaams Belang

[bewerk] Contra

• Blokwatch

Bronnen en referenties:

↑ http://www.dekamer.be; parlementair document 51K2454. ↑ Far-right group formed in European Parliament, EU observer, 9 januari 2007. ↑ Vlaamse Beweging verliest geloof in VB, De Morgen, 11/10/2006

Politieke partijen in België

Vertegenwoordigd in het federaal of een regionaal parlement:

Nederlandstalig: CD&V | Groen! | Lijst Dedecker | N-VA | sp.a | spirit | Vlaams Belang | VLD | Vivant | VLOTT

Franstalig: CDF | cdH | Ecolo | FN | FDF | MR | PS | UF

Duitstalig: CSP | Ecolo | PJU-PDB | PFF | SP | Vivant

Voor partijen die niet in het parlement vertegenwoordigd zijn, provinciale partijen, lokale partijen en opgeheven partijen, zie de artikels Lijst van Vlaamse politieke partijen en Lijst van Franstalige politieke partijen in België.