Willem Ernst van Saksen-Weimar-Eisenach
Van Wikipedia
| 1876-1923 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Groothertog van Saksen-Weimar-Eisenach | ||||||
|
||||||
|
Willem Ernst Karel Alexander (Weimar, 10 juni 1876 – Heinrichsau, Silezië, 24 april 1923) was van 1901 tot 1918 de laatste groothertog van Saksen-Weimar-Eisenach.
Inhoud |
[bewerk] Regering
Als zoon van prins Karel August (1844-1894) volgde hij op 5 januari 1901 zijn grootvader Karel Alexander op.
Willem Ernst zette met het zogenaamde Neue Weimar het mecenaat van zijn voorgangers voort door de kunstenaars Hans Olde, Henry van de Velde en Adolf Brütt aan zijn hof te verzamelen. Hij liet Theodor Fischer de Universiteit Jena renoveren en stelde het Weimarer Theater onder de hoede van de destijds als vernieuwer van de theatertechniek bekende Max Littmann. De uitgever Eugen Diederichs en de auteur Johannes Schlaf vestigden zich onder zijn bewind in respectievelijk Jena en Weimar. Vlak voor zijn aftreden haalde hij Walter Gropius naar zijn hof.
[bewerk] De Nederlandse troon
Volgens de Nederlandse Grondwet was Willem Ernst als kleinzoon van Sophie der Nederlanden na koningin Wilhelmina de naastgerechtigde tot de Nederlandse troon. Toen zij begin 20e eeuw verschillende miskramen had, werd met de mogelijkheid dat hij koning der Nederlanden zou worden serieus rekening gehouden, hetgeen bij sommigen leidde tot angst voor een vergrote Duitse invloed op of zelfs annexatie van Nederland.
Daar de grondwet bepaalde dat de koning der Nederlanden geen vreemde Kroon kon dragen, meenden sommige juristen dat Willem Ernst hiermee van opvolging was uitgesloten. Andere meenden echter dat hij of zijn nakomelingen - indien Wilhelmina kinderloos zou sterven - slechts zouden moeten kiezen tussen de Nederlandse en de Weimarse troon. De geboorte van Wilhelmina's dochter Juliana in 1909 maakte de kans op troonsbestijging door een lid van het Huis Saksen-Weimar-Eisenach een stuk kleiner en met de grondwetswijziging van 1922 - volgens welke het recht op troonopvolging werd beperkt tot nakomelingen van Wilhelmina tot in de derde graad- verdween deze geheel.
[bewerk] Abdicatie
Willem Ernst deed in de Novemberrevolutie op 9 november 1918 troonsafstand. Saksen-Weimar-Eisenach werd hierop een vrijstaat en ging in 1920 op in de Vrijstaat Thüringen. Hij stierf op 24 april 1923 in Silezië.
[bewerk] Huwelijk en nakomelingen
Willem Ernst huwde op 30 april 1903 Caroline, dochter van Hendrik XXII van Reuss oudere linie. Dit huwelijk bleef kinderloos. Na haar dood op 4 januari 1910 hertrouwde hij op 21 mei 1910 met Feodora van Saksen-Meiningen, kleindochter van George II van Saksen-Meiningen.
Kinderen en nazaten uit het tweede huwelijk:
- Sophie Louise Adelheid Marie Olga Carola (Weimar 20 maart 1911 - Hamburg 21 november 1988); zij trouwde te Heinrichau 7.3.1938 met vorst Frederik Gunther van Schwarzburg (1901-1971); dit huwelijk bleef kinderloos.
- Karel August Willem Ernst Frederik George Johan Albert (Schloss Wilhelmsthal 28 juli 1912 - Schienen am Bodensee 14 oktober 1988); hij trouwde te Wartburg 5.10.1944 met Elisabeth von Wangenheim-Winterstein (1912-1985); uit dit huwelijk twee dochters en een zoon.
- Bernhard Frederik Viktor Ruprecht Adelbert Ernst Lodewijk Herman Hendrik (Weimar 3 maart 1917 - Wiesbaden 23 maart 1986); hij trouwde te Heinrichau 12.3.1943 met Felicitas van Salm-Horstmar (1920); uit dit huwelijk een dochter en twee zoons.
- George Willem Albert Bernard (Heinrichsau 24 november 1921); hij trouwde te Freiburg op 5.2.1953 met Gisela Jänisch (1930-1989); uit dit huwelijk drie dochters. Prins George deed met dit huwelijk afstand van zijn dynastieke rechten en nam de naam Jörg Brena aan.
