Willem II van Holland
Van Wikipedia
| 1228-1256 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Graaf van Holland | ||||||
|
||||||
| Rooms koning | ||||||
|
||||||
|
Willem II (februari 1228 (?) - Hoogwoud, 28 januari 1256) was graaf van Holland en Zeeland (1234-1256) en koning van het Heilige Roomse Rijk (1248-1256). Als graaf van Holland vormde hij een sterk bondgenootschap met Brabant tegen Vlaanderen.
Willem II werd geboren als zoon van Floris IV en Aleid van Gelre. Op zevenjarige leeftijd volgde hij zijn vader op, toen deze in 1234 bij een toernooi in Frankrijk om het leven kwam. Een broer van zijn vader, eveneens Willem geheten, en later Otto, de bisschop van Utrecht (ook een broer van zijn vader), werden regent.
In navolging van Brabantse steden gaf hij Delft (1246), Haarlem (1245), 's-Gravenzande (1246) en Alkmaar (1254) stadsrechten. Alleen 's-Gravenzande is later niet uitgegroeid tot een grote stad.
In 1247 verpandde hij Nijmegen aan de graaf van Gelre. Dit is een Gelderse stad gebleven omdat het pand nooit is ingelost.
Hij nam het besluit om zijn hoeve in 'Haga' om te bouwen tot een kasteel van waaruit hij efficiënt zijn gebieden kon besturen. Hiermee begon de functie van Den Haag als bestuurscentrum.
Omdat hij de paus in diens conflict met Frederik II militair steunde, kroonde de aartsbisschop van Keulen hem als dank in 1248 te Aken tot Rooms koning, waarmee hij kandidaat werd voor keizer van het Heilige Roomse Rijk (Rooms koning was een titel die tussen 1125 en 1508 gebruikt werd voor een gekozen koning van het Heilige Roomse Rijk). Pas in 1252 werd hij, vooral dankzij zijn huwelijk met de Welfische Elisabeth van Brunswijk, dochter van hertog Otto I van Brunswijk, door de vorsten van zijn rijk als heerser geaccepteerd.
Zijn secretaris en kapelaan, Willem van Ryckel († 1272), begunstigde van de Mariakerk te Aken en abt van de St-Trudoabdij in Sint-Truiden, stichtte het begijnhof St-Agnes aldaar. In 1986 werden op de pastorijzolder van de dekenij Sint-Truiden verschillende relieken van de 11.000 Heilige Maagden teruggevonden, gewikkeld in middeleeuwse stoffen. Hij was een bloedverwant van de heilige Elisabeth van Spalbeek die de stigmata droeg.
Gedurende zijn bewind voerde hij verschillende oorlogen tegen de Westfriezen. Tijdens een van de tochten tegen deze Westfriezen zakte hij bij Hoogwoud door het ijs van het Berkmeer. De Westfriezen vonden hem in machteloze positie en doodden hem, aldus de Hollandse legende. Om ontdekking van deze koningsmoord te voorkomen, werd Willem begraven onder de haardplaat van een boerderij in Hoogwoud. Pas in 1282 wist zijn zoon, Floris V, zijn stoffelijk overschot terug te vinden, wat niet zonder slag of stoot was gegaan, Hoogwoud werd geplunderd en de bevolking werd voor een groot deel uitgemoord door de Hollanders. Hij werd toen begraven in de Abdij te Middelburg.
