Zaak-Dutroux
Van Wikipedia
| Zaak-Dutroux |
|
Daders Slachtoffers
Overig |
De zaak Dutroux was een onderzoek en rechtszaak in België rond de crimineel Marc Dutroux. Hij stond terecht op verdenking van ontvoering, gijzeling, verkrachting, moord en illegale handel en is veroordeeld tot een levenslange celstraf.
Op 13 augustus 1996 werd Dutroux gearresteerd nadat de 6 dagen tevoren ontvoerde Laetitia Delhez in zijn huis ontdekt werd, samen met Sabine Dardenne, die er al bijna 3 maanden zat. Het bleek snel dat Dutroux ook verantwoordelijk was voor de ontvoering van Julie Lejeune, Mélissa Russo, An Marchal en Eefje Lambrecks, en voor de dood van zijn handlanger Bernard Weinstein. Zij werden allen dood teruggevonden.
Marc Dutroux wist op 23 april 1998 kortstondig te ontsnappen. Dit kostte de kop van twee ministers (minister van binnenlandse zaken Johan Vande Lanotte en minister van justitie Stefaan De Clerck) en van luitenant-generaal Willy Deridder, commandant van de rijkswacht. De boswachter die Dutroux ving, Stéphane Michaux, werd later ontvangen door de koning.
Inhoud |
[bewerk] Onderzoek
Het gedwongen vertrek van onderzoeksrechter Connerotte leidde in het najaar van 1996 tot commotie. Het grote publiek wantrouwde politie en overheid, en toonde dat met een grote protestdemonstratie in Brussel, de zogeheten Witte mars.
Connerottes opvolger Langlois bleek een beginner; het onderzoek-Dutroux was zijn eerste zaak. Anders dan procureur Bourlet geloofde hij niet dat Dutroux en medeverdachte Michel Nihoul betrokken waren bij een prostitutienetwerk.
Het koste Langlois bijna acht jaar om de zaak rond te krijgen: een record in de Belgische rechtsgeschiedenis.
De verklaringen van Regina Louf over een geheim netwerk waarin kinderen werden misbruikt en vermoord en waarvan Dutroux en Nihoul deel zouden uitmaken, werden onderzocht, maar er werden geen aanwijzingen gevonden dat haar verhaal op waarheid zou berusten. Het gerecht besloot dit 'spoor' niet verder te volgen.
[bewerk] Proces
Op 1 maart 2004 start het proces tegen Marc Dutroux, zijn vrouw Michelle Martin, vriend Michel Lelièvre en zakenman Michel Nihoul. Het wordt gehouden in Aarlen, omdat de zittingszaal van het Hof van Assisen niet voldoende plaats zou bieden aan de duizenden journalisten en andere belangstellenden voor -wat al snel werd genoemd:- Het proces van de Eeuw.
Hoofdverdachte Dutroux staat terecht voor de ontvoering en opsluiting van Julie Lejeune, Mélissa Russo, An Marchal, Eefje Lambrecks, Sabine Dardenne, Laetitia Delhez en zijn handlanger Bernard Weinstein, en tevens voor de moord op An, Eefje en Bernard. Daarnaast wordt hij verantwoordelijk gehouden voor de gijzeling van vier tieners, die hij ervan verdacht zijn vrachtwagen te hebben gestolen. Ook staat hij terecht voor de verkrachting van bovengenoemde meisjes en van nog drie andere meisjes. Tevens wordt hij verdacht van illegale handel in drugs, auto's en valse identiteitspapieren en diefstal met geweld, deze worden echter in een apart proces behandeld.
Op de eerste dag wordt uit 180 kandidaten de Jury gekozen: 12 leden en 12 reserve-leden. De Akte van beschuldiging, die op de tweede dag wordt voorgelezen, beslaat 56 pagina's. Op 3 maart 2004 vinden de verhoren van de verdachten plaats. Dutroux bekent wel de ontvoering en verkrachting van An, Eefje, Sabine en Laetitia, maar verklaart dat de ontvoering van Julie en Mélissa het werk van Nihoul is. Ook ontkent hij de verantwoordelijkheid voor de dood van de meisjes. Hij beweert slechts een klein radertje in een veel groter netwerk te zijn en in opdracht gehandeld te hebben. Agenten zouden volgens hem hebben meegeholpen bij de ontvoering van An en Eefje. Op 4 maart 2004 beginnen de getuigenverhoren. Naast de onderzoeksrechter Jean-Marc Connerotte, die van de zaak was gehaald (spaghetti-arrest), worden ook de beide overlevende slachtoffers Sabine Dardenne en Laetitia Delhez gehoord. Beiden verklaren door Dutroux te zijn ontvoerd en vervolgens langdurig te zijn vastgehouden en misbruikt. Voor Sabine is het een periode van 81 dagen geweest, dat zij opgesloten heeft gezeten in een kleine ruimte in een kelder. Zij heeft haar belevenissen beschreven in haar boek: J'avais douze ans, j'ai pris mon vélo et je suis partie à l'école (2004)(Nederlandse titel: Ik was twaalf en ik fietste naar school). Sabine weigert nadrukkelijk de excuses van Michelle Martin te aanvaarden. Laetitia verklaart hoe zij -destijds 14 jaar oud- op straat door Dutroux in een busje is gesleurd en ontvoerd is naar diens woning, waar ze aanstonds door Dutroux is gedrogeerd en misbruikt. Zij heeft samen met Sabine in de kelderruimte opgesloten gezeten. In tegenstelling tot Sabine gelooft Laetitia wel, dat Dutroux onderdeel is van een pedofielennetwerk. Het bestaan daarvan is overigens in het proces niet komen vast te staan. Tussen 8 maart en 19 mei 2004 worden meeer dan 560 getuigen gehoord. Na het requisitoir en de pleidooien krijgen op 10 juni 2004 de verdachten het laatste woord, waarin Dutroux zich in een 3-uur durend betoog opnieuw als slachtoffer in plaats van dader presenteert. Op 17 juni 2004 verklaart de Jury de verdachten schuldig aan alle telastegelegde feiten behalve Nihoul, die grotendeels wordt vrijgesproken. Dutroux wordt schuldig bevonden aan ontvoering en moord van zes meisjes. Volgens de jury was hij het hoofd van een criminele bende en is hij ook verantwoordelijk voor de verkrachting van drie meisjes uit Slowakije. Op 22 juni 2004 wordt hij veroordeeld tot levenslange celstraf en 10 jaar tbs, en zei daarop in cassatie te willen gaan. Dutroux vond het proces oneerlijk omdat van tevoren al vaststond dat hij veroordeeld zou worden. Michelle Martin kreeg 30 jaar cel, Michel Lelièvre 25 jaar. Michel Nihoul werd vrijgesproken van betrokkenheid bij de ontvoeringen maar kreeg 5 jaar voor de drugsfeiten en bendevorming.
[bewerk] Chronologie
- 26 april 1989 - Dutroux wordt veroordeeld voor de verkrachting van vijf meisjes in 1985 en 1986.
- 8 april 1992 - Dutroux komt vervroegd vrij uit de gevangenis waar hij een straf van 13,5 jaar uitzat.
- 24 juni 1995 - de 8-jarige meisjes Julie Lejeune en Mélissa Russo worden ontvoerd in Luik.
- 22 augustus 1995 - De 17-jarige An Marchal en de 19-jarige Eefje Lambrecks worden in Oostende gekidnapt.
- 13 december 1995 - Na tips van getuigen en de moeder van Dutroux doorzoekt opperwachtmeester René Michaux het huis van Dutroux in Marcinelle. Er worden kinderstemmen gehoord, maar Michaux denkt dat die van buiten komen.
- 28 mei 1996 - De 12-jarige Sabine Dardenne wordt in het Waalse Kaïn ontvoerd.
- 9 augustus 1996 - De 14-jarige Laetitia Delhez wordt in Bertrix ontvoerd.
- 13 augustus 1996 - Dutroux, zijn vrouw Michelle Martin en een vriend, Michel Lelièvre, worden gearresteerd op basis van verklaringen van getuigen.
- 15 augustus 1996 - De politie ontdekt Sabine en Laetitia, die verborgen zaten in een cel in de kelder van Dutroux' huis.
- 16 augustus 1996 - De politie arresteert Michel Nihoul op verdenking van samenzwering.
- 17 augustus 1996 - De lichamen van Julie en Melissa worden opgegraven in de tuin van een huis dat Dutroux bezit in Sars-La-Buissière. De meisjes zijn de hongerdood gestorven. In dezelfde tuin wordt ook het lijk ontdekt van Bernard Weinstein, een Franse kompaan van Dutroux.
- 18 augustus 1996 - Dutroux en Lelièvre bekennen de ontvoering van An en Eefje, maar ontkennen dat de tieners zijn vermoord.
- 3 september 1996 - De politie vindt de lichamen van An en Eefje onder een schuurtje bij Weinsteins huis. Ze zijn levend begraven.
- 21 september 1996 - Jean-Marc Connerotte, onderzoeksrechter in de zaak-Dutroux, trouwt met zijn vriendin sinds 10 jaar. Samen met hun zoontje bezoeken ze een benefietbijeenkomst voor Laetitia. Aldaar eten ze spaghetti. Hij zat aan tafel mat de procureur van Neuchatel: Michel Bourlet. Hij sprak de aanwezige Sabine Delhez niet; hij bleef ongeveer een uur. De magistraten kregen een vulpen van 27 euro elk, hun vrouwen een ruiker bloemen.
- 15 oktober 1996 - Het spaghetti-arrest: het hof van cassatie haalt onderzoeksrechter Jean-Marc Connerotte van de zaak nadat hij een spaghetti-feest bijwoont van de ouders van de vermoorde meisjes. De advocaten van Dutroux voeren aan dat een eerlijk verloop van het onderzoek in het gedrang is.
- 20 oktober 1996 - De Witte Mars. Zo'n 300.000 mensen demonstreren in Brussel om hun verontwaardiging over de vertragingen en fouten in het onderzoek naar Dutroux te ventileren.
- 24 oktober 1996 - Uit vrees dat het Dutroux-onderzoek wordt verknoeid, roept het Belgisch parlement een commissie in het leven om de problemen te onderzoeken en op te lossen.
- 15 april 1997 - De commissie-Dutroux levert vernietigende kritiek op de politie en het ministerie van justitie, die een puinhoop maakten van de onderzoeken naar de verdwenen meisjes.
- 6 mei 1997 - De commissie-Dutroux gaat opnieuw aan het werk en onderzoekt of Dutroux door hooggeplaatste figuren wordt beschermd.
- 18 februari 1998 - In het tweede rapport van de commissie staat dat de bende van Dutroux geen bescherming van hogerhand genoot, maar wel profiteerde van corruptie, slordigheid en professionele onbekwaamheid.
- 23 april 1998 - Dutroux ontsnapt aan zijn bewakers in het gerechtsgebouw van Neufchâteau, maar wordt vier uur later weer gepakt. Minister van binnenlandse zaken Johan Vande Lanotte en minister van justitie Stefaan De Clerck bieden diezelfde dag nog hun ontslag aan.
- 14 juli 1999 - Hubert Massa, advocaat-generaal belast met het dossier-Dutroux, pleegt zelfmoord.
- 15 december 2000 - Nihoul wordt vrijgelaten door gebrek aan bewijs.
- 15 maart 2002 - Onderzoeksrechter Jacques Langlois heeft het onderzoek naar Dutroux voltooid.
- 30 april 2003 - De Luikse rechter begint met de samenstelling van een twaalfkoppige jury voor het proces.
- 1 maart 2004 - Het proces-Dutroux begint in Aarlen.
- 14 juni 2004 - Na 56 procesdagen trekken de twaalf juryleden zich terug, om zich te buigen over de schuld of onschuld van de verdachten.
- 17 juni 2004 - Dutroux wordt onder meer schuldig bevonden aan drievoudige moord.
- 22 juni 2004 - Dutroux wordt veroordeeld tot levenslange celstraf en 10 jaar tbs. Michelle Martin krijgt 30 jaar cel, Michel Lelièvre 25 jaar en Michel Nihoul 5 jaar. Dutroux gaat in cassatie.
- 16 december 2004 - Het hof van cassatie beslist dat er geen procedurefouten gemaakt zijn. De straffen blijven.
