Zegen
Van Wikipedia
Zegen kan in de betekenis van heil worden gebruikt, maar ook betrekking hebben op de formule waarmee iemand dat heil wordt toegedacht.
De oudste en meest gebruikte joods-christelijke zegenformule is ongetwijfeld de priesterlijke zegen uit Numeri 6. Deze luidt (in de NBG vertaling van 1951: "De HERE zegene u en behoede u; de HERE doe Zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig; de HERE verheffe Zijn aangezicht over u en geve u vrede." Op de plaats van 'HERE' staat de Godsnaam JHWH, die in het jodendom tegenwoordig niet uitgesproken wordt, maar vervangen door de aanduiding Adonai (= Heer).
Wat een zegen vanuit bijbels gezichtpunt inhoudt, blijkt het beste uit de de toevoeging aan de priesterlijke zegen in Numeri. Daar staat de belofte aan de joodse priesters: "Zo zullen zij mijn naam op de Israëlieten leggen, en Ik zal hen zegenen." Wanneer een gevolmachtigd priester deze zegen uitspreekt, zal God Zich er dus binnen de verbondsbepalingen aan verbinden. Of zoals Calvijn het uitdrukte: dan is God de Zegenaar in de zegenaar.
Zegen in de betekenis van heil - het tegenovergestelde van vloek - wordt in het Oude en Nieuwe Testament beschreven als onderdeel van het verbond met God, wanneer een volk trouw blijft aan de verbondsbepalingen. Kenmerken van de zegen zijn onder meer: veel nakomelingen voor mens en veestapel, rijke oogsten, afwezigheid van ziekte, overwinning op vijanden en nationale groei en voorspoed (Deuteronomium 28).
[bewerk] Liturgie
- In de Katholieke Liturgie wordt in de heilige Mis de zegen gegeven aan het einde, vlak vóór de wegzending. De formule bevat altijd de zinsnede zegene u de almachtige God: Vader, Zoon en Heilige Geest. Bij het uitspreken van deze woorden slaat de priester een kruis over het volk. Voor hoogfeesten en bijzondere plechtigheden bestaan bijzondere zegenformules, meestal bestaande uit drie verzen en het antwoord. Ook bestaan er zegeningen buiten de Eucharistieviering, bijvoorbeeld wanneer een persoon, een plaats of een object worden gezegend (cfr. Benedictionale).
- Aan het einde van een protestantse kerkdienst wordt aan de gemeente de zegen gegeven. Dit is meer dan alleen het uitspreken van een wens, dit is de zekerheid dat God deze zegen ook daadwerkelijk zal geven.
De predikant leidt deze zegen in met de woorden: Verheft uw harten tot God en ontvang de zegen van de Heere.
Behalve de tekst uit Numeri 6 wordt ook wel een andere formulering gebruikt: De genade van de Heere Jezus Christus en de liefde van God en de gemeenschap van de Heilige Geest zij met u allen. Amen. (2 Korintiërs 13:13)
[bewerk] Betekenissen
Het Hebreeuwse woord voor 'zegen' is in het Grieks vertaald met eulogia en in het Latijn met benedictio, letterlijk 'het goed zeggen'. Het woord heeft in de loop der eeuwen verschillende betekenissen gekregen. Oorspronkelijk betekende het vooral lofprijzing. Toen de Christelijke kerk steeds meer een volkskerk werd en niet Christelijke elementen in zich opnam, verschoof ook de betekenis van zegen van 'lofprijzing' naar 'bezwering', het tegenovergestelde van 'vervloeking'. Zegenen werd een ritueel om de Christelijke God of de aangeroepen heilige gunstig te stemmen. De zegen werd zelfs een product die de middeleeuwse Kerk op lucratieve wijze ging verkopen, zoals nu nog steeds huisdieren en auto's worden gezegend. Maar het zegenen als het 'goed zeggen' en 'heil brengen' leeft nog steeds voort in de uitdrukking 'alle zegen komt van boven', en 'wat een zegen!' als het gaat om een gelukkig voorval.
