Ziekte van Wegener
Van Wikipedia
| Ziekte van Wegener | |
| ICD-10 | M31.3 |
| ICD-9 | 446.4 |
| DiseasesDB | 14057 |
| MedlinePlus | 000135 |
| eMedicine | med/2401 |
De ziekte van Wegener of granulomatose van Wegener is een vorm van systeemvasculitis, een auto-immuunziekte en is genoemd naar de Duitse patholoog Friedrich Wegener (1907 – 1990) die deze ziekte in 1939 voor het eerst beschreef. De ziekte van Wegener wordt gekenmerkt door ontstekingen van de wanden van de kleine bloedvaten. Deze ontstekingen kunnen zich in meerdere organen manifesteren. De bloedvatontstekingen leiden tot versterf (necrose) van weefsels in organen. Tevens treden vrij karakteristieke ophopingen van ontstekingscellen (granulomen) op, met name in de neus en de longen, maar ook de nieren worden vaak aangetast, evenals de huid, ogen, gewrichten, centraal en perifeer zenuwstelsel en maag- en darmkanaal.
De ziekte kan in elk van de genoemde organen beginnen, zonder dat andere organen meedoen. Daardoor wordt de ziekte vooral in het begin niet herkend.
Inhoud |
[bewerk] Symptomen
De ziekte van Wegener begint vaak met algemene symptomen zoals langdurige verkoudheid, koorts, gewichtsverlies, vermoeidheid, verspringende gewrichtsklachten en algehele malaise. De meeste patiënten hebben problemen met de bovenste luchtwegen, zoals hardnekkige sinusitis (ontsteking van de bijholte), neusverstopping en neusbloedingen. De gebruikelijke behandeling helpt niet en de klachten blijven. Meestal is het een combinatie van symptomen die in een vroeg stadium de arts het vermoeden kan geven dat er sprake is van de ziekte van Wegener.
[bewerk] Diagnose
Het kan erg moeilijk zijn om de diagnose te stellen bij de ziekte van Wegener en daaraan verwante aandoeningen. Allereerst zal men kijken naar de symptomen, maar deze zijn niet zo makkelijk te herkennen. De symptomen variëren van patiënt tot patiënt en bovendien gaat het om een vrij zeldzaam voorkomende ziekte. Toch is het herkennen van de symptomen erg belangrijk, omdat op grond daarvan de arts moet besluiten tot de volgende stappen in de diagnose:
De ANCA-test is overigens alleen bedoeld om de diagnose aannemelijk te maken. Om definitief vast te stellen om welke ziekte het gaat, is meestal een biopsie nodig. Soms worden ook nog foto's van de bloedvaten gemaakt (angiogram).
[bewerk] Perspectief
De ziekte van Wegener kan niet worden genezen, maar is vaak wel te onderdrukken. Een deel van de patiënten wordt op kortere of langere termijn geconfronteerd met één of meerdere opvlammingen.
Afhankelijk van welke organen zijn aangetast en de mate waarin dat het geval is, houdt de patiënt, wanneer de ziekte tot rust is gekomen, in meerdere of mindere mate klachten. Wanneer de ziekte tot rust is gekomen noemt men dat: in remissie. Een veel voorkomend probleem voor Wegenerpatiënten is de blijvende vermoeidheid. De ernst daarvan wisselt per patiënt. Vaak zal een patiënt zijn leven in moeten richten naar de beperkingen die de meeste toch in meerdere of mindere mate blijven ondervinden.
[bewerk] Zie ook
[bewerk] Externe link
Meer informatie: Friedrich Wegener Stichting
| Bronnen en referenties: |
|
