Zwarte rat
Van Wikipedia
| Zwarte rat IUCN-status: Veilig[1] |
|||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
|
|||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Rattus rattus (Linnaeus, 1758) |
|||||||||||||
 |
De zwarte rat (Rattus rattus) is een in Nederland relatief zeldzaam knaagdier van het geslacht Rattus uit de onderfamilie Murinae (muizen en ratten van de Oude Wereld). De zwarte rat is ook wel bekend onder de namen scheepsrat, huisrat, dakrat en pestrat. Verreweg meeste ratten in Nederland zijn bruine ratten.
Inhoud |
[bewerk] Uiterlijk
Ondanks zijn naam komt de zwarte rat in verschillende kleurvarianten voor. De kleur verschilt van zwart tot lichtbruin, de buikzijde is lichter van kleur. Zwart is wel de meest voorkomende kleur in stedelijke gebieden.
Een volwassen zwarte rat wordt 150 tot 240 mm lang en 145 tot 280 gram zwaar. De zwarte rat groeit zijn hele leven door. Hij heeft een staartlengte van 115 tot 260 mm, even lang of langer dan de rest van het lichaam. De staart heeft 200 tot 260 ringen.
De zwarte rat verschilt van de bruine rat door de langere, ruigere vacht, de grotere, dunner behaarde oren, de grotere ogen en de langere, dunnere staart.
[bewerk] Gedrag
De zwarte rat leeft voornamelijk in de buurt van havens, schepen en gebouwen als pakhuizen, supermarkten en andere gebouwen met een ruime voedselvoorraad, en in gebouwen met holle muren of kleine zolders. In tropische gebieden leeft hij voornamelijk op daken. Anders dan de bruine rat legt de zwarte rat geen ondergrondse gangen aan, en ontbreekt hij in meer open gebieden.
Het is een nachtdier. De zwarte rat is een alleseter, met een voorkeur voor granen en ander plantaardig materiaal, als vruchten en suikerriet en cacao. Het dier verspilt echter meer dan dat het consumeert.
Hij is erg snel, en kan goed klimmen en springen (tot 150 centimeter hoog). De zwarte rat klimt met gemak in een boom, en in sommige gebieden, bijvoorbeeld op Cyprus, besteedt hij het grootste deel van zijn leven in bomen. Hij kan zwemmen, maar zal dit niet snel doen.
Het dier vormt regelmatig grote sociale groepen. Sommige van deze groepen kunnen bestaan uit wel zestig ratten. Vrouwtjes zijn agressiever dan die van de bruine rat, en zullen andere zwarte ratten wegjagen van voedsel. Binnen de groep heerst een lineaire hiërarchie, met één dominant mannetje. Vlak onder het dominante mannetje staan twee of meer vrouwtjes, die enkel ondergeschikt zijn aan het dominante mannetje. Vreemdelingen zullen worden weggejaagd. Vrouwtjes worden enkel door andere vrouwtjes weggejaagd, mannetjes door beide geslachten, maar voornamelijk door het dominante mannetje.
[bewerk] Voortplanting
In een geschikte leefomgeving plant het dier zich het hele jaar voort, maar in Europa plant het zich voort van mid-maart tot mid-november. Het vrouwtje krijgt drie tot zes nesten van één tot zestien (maximaal twintig, gemiddeld zeven) jongen (rittens). Hierdoor kan een vrouwtje tot wel 56 jongen per jaar krijgen.
De jongen worden geboren na een draagtijd van 21 dagen. Door een vertraagde implantatie kunnen er 23 tot 29 dagen tussen de bevruchten en de worp zitten. Bij de geboorte zijn de jongen naakt en roze, met gesloten oren en ogen. Ze wegen bij de geboorte 4,5 gram. De jongen worden gespeend als ze 30 tot 40 gram wegen, meestal voor ze ca. twintig dagen oud zijn. Vrouwtjes zijn geslachtsrijp als ze ongeveer 90 gram wegen. Ze zijn dan tussen de twaalf en zestien weken oud.
Een zwarte rat kan een leeftijd bereiken van maximaal vier jaar. Meestal worden ze niet meer dan achttien maanden oud. In stedelijke gebieden is de huiskat de belangrijkste predator.
[bewerk] Verspreiding
De soort komt oorspronkelijk uit Zuidwest-India en spreidde zich met de handelsroutes uit naar het Midden-Oosten in de Romeinse tijd. In de achtste eeuw bereikte hij Europa, om zich daarna, samen met de Europese ontdekkingsreizigers en kolonisten, verder over de wereld te verspreiden. In 1554 werd de soort voor het eerst waargenomen in Peru. De zwarte rat komt in hoofdzaak alleen voor in warmere gebieden. In landbouwgebieden in Zuid-Azië, op de Cariben en op eilanden in de Stille Oceaan kan de zwarte rat een ware plaag zijn. In koudere gebieden is het knaagdier grotendeels verdrongen door de agressievere bruine rat (Rattus norvegicus). In Nederland komt hij waarschijnlijk voornamelijk voor in het zuiden en in havengebieden.
De meeste Aziatische populaties worden tegenwoordig tot de Aziatische zwarte rat (Rattus tanezumi) gerekend. Het voornaamste verschil is dat de gewone zwarte rat 38 chromosomen heeft, terwijl de Aziatische soort er 42 heeft. Er zijn ook enkele morfologische verschillen. Populaties uit Sri Lanka met 40 chromosomen worden ook tot de gewone zwarte rat gerekend. In Zuidwest-India komt nog een derde soort voor uit deze groep, Rattus satarae. Twee andere Aziatische soorten, Rattus tiomanicus en Rattus argentiventer, werden vroeger als "ecologische vormen" van de zwarte rat gezien.
[bewerk] De pest
Het dier kan een drager zijn van een aantal ziektes, waaronder de pest en trichinose de meest bekende zijn. De zwarte rat is de belangrijkste verspreider van de pest. Vlooien, die op de huid van de zwarte rat leven, brengen de pestbacterie Yersinia pestis over van de rat naar de mens. Anders dan de bruine rat is de zwarte rat geen drager van Leptospira interogans, de bacterie die de ziekte van Weil veroorzaakt.
