3 Brygada Górska

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

3 Brygada Górska (3. BG) – związek taktyczny Wojska Polskiego podczas wojny obronnej 1939 r.

Spis treści

1 Udział w działaniach wojennych
2 Skład
3 Uzbrojenie
4 Zobacz też:

[edytuj] Udział w działaniach wojennych

3 Brygada Górska pod dowództwem płk. Jana Stefana Kotowicza wchodziła w skład Grupa Operacyjna „Słowacja” Armii „Karpaty”. Zajmowała pozycje od Gorlic i dalej na wschód, obsadzając trzy odcinki obronne:

7 września niemiecka 1 Dywizja Górska zaatakowała styk polskich pozycji pod Krempną i Gładyszowem między 2 Brygadą Górską i 3 Brygadą Górską.
8 września 3 Brygada Górska otrzymała rozkaz odwrotu na Sanok. Realizując go, utraciła w walkach Duklę.
9 września niemieckie oddziały 1 Dywizji Górskiej wyparły jej pododdziały z Rymanowej.
10 września 3 Brygada Górska broniła się w rejonie Sanoka. Tego dnia po południu Niemcy szybko złamali opór Batalionu Obrony Narodowej „Sanok” pod Uhercami Mineralnymi. 3 Brygada Górska została tym samym zmuszona do wycofania się na wschód na Turkę, odsłaniając drogę na Lwów. Nad Stryjem weszła w skład zgrupowania gen. bryg. Stefana Dembińskiego.
W dniach 16–17 września wykonywała przeciwnatarcie na Sambor.
20 września resztki jej oddziałów przekroczyły granicę węgierską.

[edytuj] Skład

Dowództwo i sztab:
- dowódca Brygady – płk Jan Kotowicz
- szef sztabu – kpt. dypl. Kazimierz Konrad Czechowski
- kwatermistrz – mjr Władysław Tarnawski
2 Pułk Piechoty KOP „Karpaty” – dowódca ppłk Jan Ludwik Zachodny
- I batalion – dowódca mjr Wacław Wawrzyniec Majchrowski
- II batalion – dowódca mjr Karol Józef Piłat
Batalion Obrony Narodowej „Krosno” typu IV – dowódca kpt. Antoni Melnarowicz
Batalion Obrony Narodowej „Jarosław” typu I – dowódca kpt. Władysław Bolesław Bochenek
Batalion Obrony Narodowej „Brzozów” typu IV – dowódca kpt. Jan Kraus
Batalion Obrony Narodowej „Sanok” typu I – dowódca kpt. Tadeusz Kuniewski
Batalion Obrony Narodowej „Rzeszów” typu I – dowódca mjr Tadeusz Ochęduszko
Batalion Obrony Narodowej „Turka” typu I – dowódca mjr Stefan Chaszczyński
Batalion Obrony Narodowej „Sambor” typu I – dowódca mjr Marian Wincenty Suda
Batalion Obrony Narodowej „Przemyśl” typu I – dowódca kpt. Michał Włodzimierz Moroz

[edytuj] Uzbrojenie

2 Pułk Piechoty KOP:

karabinek – 1400 egz.,
ręczny karabin maszynowy – 57 egz.,
ciężki karabin maszynowy – 18 egz.,
granatnik wz. 1936 – 6 egz.,
moździerz (Stockes-Brandt) kalibru 81 mm – 4 egz.,
armata przeciwpancerna wz. 36 – 3 egz.

Batalion Obrony Narodowej typu IV (brzozowski i krośnieński):

pistolet – 40 egz. (zamiast pistoletów oficerowie rezerwy otrzymywali karabinki),
pistolet sygnałowy – 7 egz.,
karabin – 306 egz.,
karabinek – 324 egz.,
ręczny karabin maszynowy (w każdej 1. drużynie każdego plutonu strzeleckiego) – 9 egz.,
ciężki karabin maszynowy – 6 egz.,
moździerz (Stockes-Brandt) kalibru 81 mm – 1 egz.,
armata przeciwpancerna wz. 36 – 3 egz. (niestety, dział tych nie przydzielono).

Batalion Obrony Narodowej typu I (pozostałe bataliony ON brygady):

pistolet – 19 egz. (zamiast pistoletów oficerowie rezerwy otrzymywali karabinki),
karabin – 270 egz.,
karabinek – 103 egz.,
ręczny karabin maszynowy (w każdej 1. drużynie kadego plutonu strzeleckiego) – 9 egz.,
ciężki karabin maszynowy – 2 egz.,
moździerz (Stockes-Brandt) kalibru 81 mm – 1 egz.

Co drugi żołnierz posiadał jeden zaczepny granat ręczny. W planach mobilizacyjnych przewidziano dwa plutony artylerii górskiej (działa górskie kalibru 65 mm wz. 1906), które miały osiągnąć gotowość do 20 września. Do końca swego istnienia 3 Brygada Górska dział nie otrzymała.