Aleksander Wasilewski

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Aleksander Michajłowicz Wasilewski (ros. Александр Михайлович Василевский ur. 30 września 1895 - zm. 5 grudnia 1977) - marszałek radziecki, szef Sztabu Generalnego Armii Czerwonej w czasie II wojny światowej, minister obrony ZSRR w latach 1949-1953.

Wasilewski urodził się we wsi Nowaja Golczicha w obwodzie iwanowskim (obecnie miasto Wiczuga. Kształcił się w seminarium prawosławnym w Kostromie studia przerwała I wojna światowa. Karierę wojskową rozpoczął w armii carskiej gdzie w 1915 roku ukończył szkołę oficerską.Walczył na froncie początkowo dowodził kompanią, później pełnił obowiązki dowódcy batalionu w 1917 roku osiągnął stopień kapitana. Od 1918 roku w Armii Czerwonej, zmobilizowany jako tzw. wojenspec w czasie wojny domowej przeszedł drogę od pomocnika dowódcy plutonu w batalionie zapasowym poprzez dowodzenie plutonem,kompanią i batalionem aż do pomocnika dowódcy pułku. Walczy między innymi w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1937 roku ukończył Akademię Sztabu Generalnego. W 1938 roku w stopniu pułkownika otrzymał przydział do Sztabu Generalnego, w 1938 wstąpił do partii. Brał udział w planowaniu wojny zimowej.Od maja 1940 roku był zastępcą szefa wydziału operacyjnego Sztabu Generalnego zaś od sierpnia 1941 roku szefem wydziału operacyjnego i I zastępcą szefa Sztabu Generalnego. Koordynował obronę rejonu Moskwy pod koniec 1941 roku i późniejszą kontrofensywę zimową. W maju 1942 r. na polecenie Stalina opracował plan na podstawie którego przeprowadzono nieudaną kontrofensywę pod Charkowem. W czerwcu 1942 objął stanowisko szefa Sztabu Generalnego, a w październiku także stanowisko zastępcy Ministra Obrony. We wrześniu 1942 r., wspólnie z generałem Gieorgij Żukowem zaplanował zimową ofensywę, w wyniku której Armia Czerwona odniosła zwycięstwo pod Stalingradem, odzyskała Kaukaz i odrzuciła daleko na zachód wojska niemieckie; w lutym 1943 r. Wasilewski został awansowany do rangi marszałka. Kolejne sukcesy odniesione przy współpracy z Żukowem obejmowały zaplanowanie zwycięskich ofensyw pod Kurskiem w 1943 r., letnią ofensywę tego roku oraz zimową i wiosenną ofensywę 1944 r., wspólnie z Żukowem, koordynował działania frontów, które zniszczyły najsilniejszą z niemieckich Grupę Armii "Środek". Do lutego 1945 r. koordynował działania 3 frontów na wschodnim i południowym wybrzeżu Bałtyku. W lutym 1945 roku został członkiem Kwatery Głównej Naczelnego dowództwa (Stawka) i dowódcą 3. Frontu Białoruskiego, który zdobył Królewiec. Wasilewski zaplanował ofensywę i był naczelnym dowódcą Armii Radzieckiej na Dalekim Wschodzie w sierpniu 1945. Od 1946 do 1949 roku pełnił funkcję szefa Sztabu Generalnego, a od 1949 funkcję Ministra Obrony. Po śmierci Stalina w 1953 stopniowo tracił wpływy. W latach 1953-1956 pełnił funkcję I wiceministra obrony.