Alfons Arendarski
Z Wikipedii
Ks. Alfons Arendarski - kapłan diecezji łuckiej. Urodził się 28 marca 1908 r. w miejscowości Przyjmy pow. stopnicki. Święcenia kapłańskie przyjął w 1934 roku. Był wikariuszem w Ostrogu (1937) i w Sarnach (1938). Był również kapelanem rez. WP, w czasie wojny był proboszczem parafii Józefów Biłgorajski w diecezji lubelskiej. Po kampanii 1939 r. w dostał się do niewoli, skąd zbiegł, został jednak aresztowany 30 czerwca 1943 r. i więziony w Zamościu, Majdanku i w Lublinie. Zwolniony 22 sierpnia 1943 r., do końca wojny ukrywał się. Ks. Władysław Szołdrski w „Martyrolologium” podaje, że celem uwolnienia ks. A. Arendarskiego przekupiono szefa gestapo w Zamościu łapówką w wys. 150 tys. zł. Po wojnie pracował w diecezji włocławskiej (Dąbie). W ostatnie lata życia był proboszczem w Gęszczanowie, gdzie też zmarł.
[edytuj] Źródła
- „Elenchus Cleri Ecclesiarumque Dioecesis Luceoriensis” 1937-1938.
- Ks. Wiktor Jacewicz, ks. Jan Woś, „Martyrologium polskiego duchowieństwa rzymsko-katolickiego pod okupacją hitlerowską w latach 1939-1945”, z. IV, Warszawa 1977.
- Ks. Władysław Szołdrski, „Martyrologium duchowieństwa polskiego pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945”, [w:] „Sacrum Poloniae Millenium”, t. XI, Rzym 1965.
