Alice Orlowski
Z Wikipedii
Alice von Orlowski (ur. 30 września 1903 - zm. w 1976), urodzona w Berlinie, była jedną z niemieckich strażniczek w hitlerowskich obozach koncentracyjnych Ravensbrück, Majdanek, Auschwitz-Birkenau i Plaszow. Zanim rozpoczęła swoją służbę obozową była właścicielką restauracji w Aachen.
Po przeszkoleniu w Ravensbrück, w październiku 1942 skierowano ją do Majdanka. W tym obozie Orlowski okazała się jedną z najokrutniejszych strażniczek, katując podległe jej więźniarki na każdym kroku oraz posyłając chore z nich do komór gazowych. W Majdanku za swoją gorliwą służbę uzyskała awans na Kommandoführerin drużyny sortującej rzeczy ofiar przywiezionych na śmierć w komorach gazowych. Po zamknięciu obozu przeniesiono ją do Płaszowa, a następnie do Auschwitz, gdzie między innymi brała udział w ewakuacji tego obozu. Świadkowie stwierdzili, że w trakcie marszu śmierci więźniów z Oświęcimia do Wodzisławia Śląskiego jej zachowanie zmieniło się i pomagała im, dostarczając między innymi wodę. Pod koniec wojny powróciła do Ravensbrück, gdzie zaczynała swoją "karierę" obozową.
Po zakończeniu wojny Orlowski została schwytana przez władze sowieckie i wydana Polsce celem osądzenia. Była jedną z oskarżonych w Pierwszym Procesie Oświęcimskim. Najwyższy Trybunał Narodowy uniewinnił ją z zarzutu zabijania więźniów, natomiast za ich maltretowanie i bicie skazał Orlowski na 15 lat pozbawienia wolności (z więzienia została wypuszczona w 1957). Po raz drugi stanęła przed sądem (tym razem niemieckim) w 1975, by odpowiedzieć za swoje zbrodnie popełnione w Majdanku (patrz procesy załogi Majdanka). Zmarła jednak już w 1976, nie doczekując końca procesu.
