Aloes zwyczajny
Z Wikipedii
| Aloes zwyczajny | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | jednoliścienne |
| Rząd | agawowce |
| Rodzina | aloesowate |
| Rodzaj | aloes |
| Gatunek | aloes zwyczajny |
| Nazwa systematyczna | |
| Aloe vera | |
| (L.) Burm. f. | |
Aloes zwyczajny, aloes barbadoski (Aloe vera (L.) Burm. f.) - gatunek bylin należący do rodziny aloesowatych. Pochodzi z terenów Afryki i Azji Mniejszej.
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Wysokość do 80 cm, tworzy liczne odrosty.
- Liście
- Szarozielone, za młodu biało nakrapiane.
- Kwiaty
- Żółte, w wydłużonych gronach.
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina ozdobna
- Roślina lecznicza – miąższ aloesu zawiera ponad 140 biologicznie czynnych składników:
- aminokwasy (endogenne i egzogenne),
- enzymy (lipaze, amylaze, celulaze i inne),
- witaminy (z grupy B, kwas foliowy, C, A, cholinę oraz wszystkie rozpuszczalne w wodzie),
- związki mineralne: wapnia i magnezu, fosforu, sodu, cynku, żelaza, manganu, chromu, miedzi, germanu
- nienasycone kwasy tłuszczowe (linolowy, linolenowy, stearynowy),
- substancje o działaniu przeciwbólowym (naturalny kwas salicylowy, mleczan magnezowy),
- substancje o działaniu przeciwzapalnym (kampesterol, bradykinaze),
- substancje o działaniu przeciwbakteryjym (fenole, kwas cynamonowy, lupeol, związki siarkowe),
- saponiny, ligniny, biostymulatory,
- cukry - jednocukry (glukoza i fruktoza)
- wielocukry (polimannozy, glukomannozy, mukopolisacharydy).
Najczęściej stosowanym produktem z aloesu jest jasny, gęsty żel otrzymywany ze środkowej części liścia. Pomiędzy tym żelem a skórą liścia znajduje się warstwa komórek, które zawierają gorzki żółty sok. Po wysuszeniu z tego soku otrzymuje się lateks aloesowy.
- Działanie
- zmniejsza ból i reakcje zapalną
- Przyspiesza proces gojenia (rany skóry, owrzodzenia, oparzenia, odmrożenia, jest pomocny w gojeniu zarówno ran zewnętrznych jak i wewnętrznych)
- Pobudza wzrost i naprawę skóry
- Działa jako silny środek przeczyszczający
- Przeciwdziała powstawaniu kamieni nerkowych lub zmniejsza ich rozmiary
- Bywa również stosowany miejscowo u osób z bolesnymi hemoroidami
- Środek bakteriobójczy, stosowany w leczeniu bakteryjnych infekcji przewodu pokarmowego. Ma korzystny wpływ w terapii wrzodów trawiennych, ponieważ zmniejsza stężenie kwasu solnego, którego nadmiar powoduje powstawanie wrzodów.
[edytuj] Bibliografia
- Robert Dehin, Zielony lekarz. Pan doktor aloes
- Elżbieta Olejnik, Aloesowy przewodnik po zdrowiu i urodzie, "Prestiż", 1998, Warszawa ISBN 83-909911-0-1
- Andrzej Pakłowski, Aloes w leczeniu i profilaktyce zdrowotnej, F.H.U."Dom", 1997, Kraków ISBN 83-908436-1-7
- Tresa Stąpór, Samoleczenie aloesem, "Astrum", 2001, Wrocław ISBN 83-7277-036-0
