Antypapież Hipolit

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Św. Hipolit, antypapież w latach 217 - 235. Jeden z niewielu pisarzy wczesnego Kościoła. Najprawdopodobniej wybrany na pierwszego antypapieża w 217, ale zmarł śmiercia męczeńską pojednany z Kościołem w 235, jest więc czczony jako święty.

Urodził się najprawdopodobniej w drugiej połowie II w. w Rzymie. Jako prezbiter kościoła w Rzymie za pontyfikatu papieża Zefiryna, wyróżniał się wiedzą i elokwencją.

Oskarżył on biskupa Rzymu o zbytnią tolerancję dla heretyków oraz o zbytnią pobłażliwość i przyjmowanie z powrotem na łono Kościoła ludzi popełniających poważne grzechy (zabójstwo, cudzołóstwo i in.). Wynikiem tego była schizma - stał on na czele kilku biskupów przez około 10 lat.

W czasie prześladowań za panowania cesarza Maksymina Traka został zesłany razem z ówczesnym papieżem Poncjanem w 235 r. na Sardynię, gdzie się pogodzili i obaj zginęli.

Najprawdopodobniej ciała obu zesłańców 13 sierpnia 236 r. przewiezione zostały do Rzymu i tam pogrzebane (Hipolita pochowano na cmentarzu przy Via Tiburtina).

Niewiele zostało po latach w pamięci o historycznym Hipolicie. Ani Euzebiusz ani Hieronim nie wiedzieli, że tak poczytny na Zachodzie autor i rzymski święty to ta sama osoba. W Chronicon Paschale znajduje się jedna mała wzmianka, iż siedziba Hipolita znajdowała się w Portus koło Rzymu.

W 1551 r. znaleziono na cmentarzu przy Via Tiburtina marmurowy posąg siedzącego mężczyzny. Z tyłu siedziska wygrawerowane były tytuły licznych pism - był to posąg św. Hipolita. Za czasów Piusa IX przeniesiono go do Muzeum Laterańskiego.

Dzieła Hipolita obejmują takie dziedziny jak: egzegezę, homilie, apologetykę i polemiki, kroniki i prawo kościelne. Do naszych czasów dotarły jednak w szczątkowej formie i nie można właściwie ocenić ich poziomu literackiego i intelektualnego.

Jego dorobek obejmuje:

komentarz do księgi proroka Daniela;
komentarz do "Pieśni nad Pieśniami";
traktat "Odparcie wszelkich herezji" skierowany do pogan, Żydów i gnostyków;
"Kroniki" obejmujące dzieje od stworzenia świata do 234 r. (były one podstawą wielu innych kronik pisanych na Wschodzie i Zachodzie);
"Tradycja apostolska" - źródło wiedzy o dawnej liturgii rzymskiej.

W kościele czczony jest jako męczennik. Papież Damazy I poświęcił mu epigram, a Prudencjusz w dziele "Peri stephanon" w jednym z hymnów barwnie opisał jego śmierć.

Jego wspomnienie liturgiczne przypada na
13 sierpnia w Kościele Zachodnim
30 czerwca w Kościele Wschodnim.

Biskupi Rzymu, za których pontyfikatu Hipolit był antypapieżem