Biały Lew

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Biały Lew - polski XVII-wieczny okręt wojenny, uzbrojona fluita.

Był to początkowo mały holenderski statek handlowy typu fluita. Podczas wojny polsko-szwedzkiej, został w 1626 lub 1627 zarekwirowany przez władze polskie z powodu przewozu kontrabandy dla Szwedów, a następnie został wyposażony i uzbrojony jako okręt wojenny. W źródłach okręt ten występuje pod niemiecką nazwą; jej polskie brzmienie jest rekonstrukcją.

"Biały Lew" wchodził w skład drugiej eskadry okrętów polskich, która wzięła udział w zwycięskiej bitwie z eskadrą szwedzką pod Oliwą 28 listopada 1627. Jego kapitanem był Piotr Böse. Okręt nie odegrał w bitwie większej roli; podjął nieudany pościg za wycofującymi się okrętami szwedzkimi.

Przed 2 maja 1628, kiedy nastąpiło ustalenie nowego składu polskiej floty, "Biały Lew" został wycofany ze służby, rozbrojony i przekształcony ponownie w statek handlowy. Dalszy los statku nie jest ustalony.

[edytuj] Dane

pojemność: 100 łasztów (ok. 200 ton)
długość kadłuba między stewami - ok. 27,2 m (96 stóp amsterdamskich)
szerokość kadłuba - ok. 5,1 m (18 stóp)
załoga: 25 marynarzy i do 80 żołnierzy piechoty morskiej
uzbrojenie: 8 dział małych wagomiarów (do kilku funtów) w baterii burtowej oraz kilka miotaczy kamieni (perier) (ilość dział była zmienna w niewielkich granicach)