Bielcza
Z Wikipedii
| Bielcza | |
| Województwo | małopolskie |
| Powiat | brzeski |
| Gmina | Borzęcin |
| Sołtys | Władysław Pabian |
| Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności |
1600 |
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
14 |
| Strona internetowa wsi | |
Bielcza – wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Borzęcin.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Wieś położona nad rzeką Uszwicą. Znajduje się w niej kościół pod wezwaniem Matki Bożej Anielskiej.
Spis treści |
[edytuj] Kościół
[edytuj] Historia
Początkowo istniała w Bielczy kaplica drewniana, wzmiankowana w 1813 r., która została powiększona w latach 1835-48 tak aby mogły się w niej odbywać nabożeństwa. Po utworzeniu w Bielczy w 1904 r. ekspozytury niezależnej od parafii w Borzęcinie Górnym, rozpoczęto budowę obecnego kościoła. Autorem projektu był architekt Jan Sas Zubrzycki. Prace budowlane trwały w latach 1906-08 a kierował nimi budowniczy Michał Mikos. W 1925 r. bp tarnowski Leon Wałęga erygował w Bielczy parafię.
[edytuj] Architektura
Eklektyczny z elementami neoromańskimi i neogotyckimi. Murowany z cegły z użyciem kamienia. Dwunawowy z transeptem i węższym prezbiterium zamkniętym trójbocznie, po bokach, którego dwie przybudówki zakrystyjne. Ramiona transeptu zamknięte trójbocznie. Korpus z krótszą od głównej nawa boczną, przechodzącą w kwadratową wieżę usytuowaną z boku. Od frontu przed nawą główną przedsionek z przyległą wieżyczką schodową, z boku po przeciwnej stronie nawy bocznej trójboczna kruchta. Na zewnątrz korpus opięty przyporami. Kruchta wejścia głównego zwieńczona trójkątnym szczytem z kamiennym krzyżem. Portal główny neoromański, zamknięty półkoliście, uskokowy, w tympanonie Oko Opatrzności. Wieża w dolnej partii oblicowana kamieniem, nakryta hełmem neogotyckim. Kościół nakryty dachami dwuspadowymi i pulpitowymi, nad skrzyżowaniem naw neogotycka wieżyczka na sygnaturkę z latarnią. Wnętrze nakryte sklepieniami krzyżowymi, o przęsłach wydzielonych gurtami, w przęśle środkowym w transepcie sklepienie gwiaździste. Nawa boczna wydzielona filarem i kamienną kolumną. Arkady międzynawowe i okna zamknięte półkoliście. Polichromia wnętrza figuralna i ornamentalna, malowana przez Jacka Żróbka w latach 1956-57.
[edytuj] Wnętrze
Ołtarz główny i dwa boczne neogotyckie wykonane przez Wojciecha Samka po 1920 r. W ołtarzu głównym rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem, wykonana przez Kazimierza Cieślę oraz posągi śś. Piotra i Pawła. W ołtarzach bocznych rzeźby Serca Pana Jezusa i św. Franciszka. W kaplicy ołtarz o charakterze barokowym z około połowy XIX w., przeniesiony z dawnej kaplicy mszalnej, z rzeźbą Matki Boskiej z Dzieciątkiem z końca XIX w. Chrzcielnica drewniana i ambona, neogotyckie z XX w. Rzeźba Chrystusa Upadającego pod krzyżem, ludowa z 1. poł. XIX w., pochodząca zapewne z kapliczki stojącej na miejscu dzisiejszego kościoła.
