Bitwa pod Dubienką
Z Wikipedii
| Bitwa pod Dubienką wojna polsko-rosyjska 1792 |
|||||||||||||||||
 Operacje wojny polsko-rosyjskiej 1792 |
|||||||||||||||||
| Data | 18 lipca 1792 | ||||||||||||||||
| Miejsce | Dubienka | ||||||||||||||||
| Wynik | nierozstrzygnięta | ||||||||||||||||
| Terytorium | Lubelszczyzna | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| Wojna polsko-rosyjska 1792 |
|---|
| bitwa pod Mirem – bitwa pod Zelwą – bitwa pod Zieleńcami – bitwa pod Dubienką – bitwa pod Markuszowem |
Bitwa pod Dubienką - bitwa, która miała miejsce 18 lipca 1792 w czasie wojny polsko-rosyjskiej.
5-tysięczny korpus generała Tadeusza Kościuszki wyposażony w 24 działa starł się z liczącym (według różnych źródeł) od 18 tys. do 20 tys. żołnierzy korpusem rosyjskim pod wodzą generała Michaiła Kachowskiego.
Kościuszko, orientując się w przewadze liczebnej przeciwnika, postanowił nie atakować, lecz przyjąć bitwę obronną. O godzinie 16:00 Rosjanie przekroczyli Bug i zaatakowali od wschodu. Bezskutecznie próbowali szturmem przełamać pozycje Polaków, gdyż wszystkie ataki czołowe zostały odparte przez polską piechotę. Wtedy, Rosjanie, naruszając neutralność pobliskiej Austrii, okrążyli Polaków i niespodziewanie zaatakowali, stwarzając niebezpieczeństwo dla pozycji polskich i ich ewentualnego odwrotu. W tym czasie przestraszona brygada kawalerii narodowej Biernackiego uciekła w popłochu, zabierając ze sobą usiłującego ich powstrzymać Kościuszkę. Jednakże, reszta wojsk polskich dotrzymała pola i odparła większość szturmów Kachowskiego. Następnie Polacy zorganizowali odwrót, który, już pod wodzą Kościuszki, dotarł do Chełma.
Bitwa ta nie została do końca rozstrzygnięta, gdyż obie strony uważały się za zwycięzców. Jednakże przewagę uzyskali Polacy, ponieważ skutecznie przeciwstawili się czterokrotnie liczniejszej armii, zadając Rosjanom znaczne straty, przy dużo mniejszych stratach własnych, a także wycofując się w uporządkowanym szyku.
Polacy zawdzięczali sukces fortyfikacjom polowym, mistrzem wznoszenia których był sam Kościuszko (co zdążył już wcześniej udowodnić, fortyfikując w USA m.in. West Point).
26 sierpnia 1792 roku w uznaniu za tę bitwę w wojnie o obronę swobód konstytucyjnych Kościuszko został obdarzony tytułem honorowego obywatela Francji [3].
[edytuj] Bibliografia
- Piotr Derdej, Zieleńce - Mir - Dubienka 1792, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2000
- Z. Walter-Janke, Artyleria koronna w obronie niepodległości Polski 1792-1794.
