Brithenig

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Brithenig jest sztucznym językiem zbudowanym w 1996 r. przez nowozelandczyka Andrewa Smitha. Język ten jest hipotetycznym językiem romańskim, który zaistniałby, gdyby celtycki jako ludowy język Wielkiej Brytanii ustąpił miejsce łacinie ludowej: język pokrewniony z francuskim, hiszpańskim oraz włoskim, ale oznaczony przez zmiany typowe dla języka walijskiego i przepełniony pożyczkami celtyckimi.

W przeciwieństwie do takich sztucznych języków jak esperanto celem brithenigu nie jest uzyskanie użytkowników w świecie, ani służenie ilustracją w książkach lub w filmach jak język klingoński. Zatem Smith stworzył alternatywną historię pt. Ill Bethisad, w której powstanie brithenigu jest tłumaczone i która z czasem wyrosła do wielkiego projektu z ok. trzydziestu uczestników.

Brithenig cieszy się szacunkiem wśród językotwórców. Jest najstarszym znanym przypadkiem sztucznego języka opartego na alternatywnej ewolucji naturalnego języka. Jako taki brithenig stoi na czele języków tego typu, do którego również należą inne sztuczne języki romańskie jak Breathanach (oparty na gaelickim) i Wenedyk (oparty na polskim).

Przykład: Ojcze nasz:

Nustr Padr, ke sia i llo gel:

sia senghid tew nôn:

gwein tew rheon:

sia ffaeth tew wolont,

syrs lla der sig i llo gel.

Dun nustr pan diwrnal a nu h-eidd;

e pharddun llo nustr phechad a nu,

si nu pharddunan llo nustr phechadur.

E ngheidd rhen di nu in ill temp di drial,

mai llifr nu di'll mal.

Per ill rheon, ill cofaeth e lla leir es ill tew, per segl e segl. Amen.