Cyprian Bazylik
Z Wikipedii
Cyprian Bazylik (ur. 1535 w Sieradzu, zm. ok. 1600), zwany Ciprianus Siradensis, Cyprian z Sieradza - polski kompozytor, pisarz, poeta. Kalwinista.
Był sieradzkim mieszczaninem, w 1557 otrzymał szlachectwo. Studiował od 1550 w Akademii Krakowskiej, później pracował w kancelarii Zygmunta Augusta. W roku 1558 wyjechał na Litwę, gdzie został muzykiem na dworze Mikołaja Radziwiłła Czarnego. Był także kancelistą, drukarzem i tłumaczem wydawnictw kalwińskich. W latach 1569-1570 był właścicielem drukarni w Brześciu. W późniejszych latach został dworzaninem wojewody sieradzkiego Albrechta Łaskiego.
Pozostawił po sobie liczne poezje okolicznościowe, ale najciekawsze są jego pieśni i psalmy, których był autorem tekstów, jak i kompozytorem muzyki. Był twórcą silnie związanym z reformacją, a jego pieśni są wspaniałym przykładem polskojęzycznej reformacyjnej twórczości religijnej XVI wieku. Teksty poetyckie Cypriana Bazylika oceniane są bardzo wysoko. Zachowało się kilkanaście pieśni z muzyką (1-głosowych i 4-głosowych a cappella), m.in. Pieśń o niebezpieczeństwie żywota człowieczego, Piosnka bardzo piękna o Narodzeniu Pańskim, Dobrotliwość Pańska, Nabożna piosenka, Pieśń nowa chrześcijańska.
Przetłumaczył na język polski cztery księgi łacińskiego dzieła Andrzeja Frycza Modrzewskiego De Republica emendanda i wydał je w 1577 pod polskim tytułem O naprawie Rzeczypospolitej.
Już w 1625 poświęcił mu (wespół z Wacławem z Szamotuł) Szymon Starowolski swą biografię Scriptorum polonicorum hekatonas.
