Czeski Zakątek
Z Wikipedii
Czeski Zakątek (niem. Böhmischer Winkel, czes. Český koutek) – w czasach przynależności Dolnego Śląska do Niemiec nazwą tą określano niewielki obszar w zachodniej części hrabstwa kłodzkiego, zamieszkałego głównie przez ludność czeskojęzyczną.
Obszar ten rozciąga się na południowy zachód od Błędnych Skał pomiędzy Lewinem a czeskim Náchodem w okolicach Kudowy-Zdroju i obejmował przed wszystkim miejscowości: Czermna (Tscherbeney), Bukowina (Bukowine), Słone (Schlaney), Pstrążna (Strausseney), Jakubowice (Jakobowitz) i Brzozowie (Brzesowie) (obecnie dzielnice Kudowy-Zdroju), Błażejów, Krzyżanów (Krzischney), Leśna (Löschney), Jeżowice (Nauseney).
Język, jakim mówiono w tych okolicach, był dialektem języka czeskiego z dużymi wpływami niemieckimi i polskimi. Zawierał on także wiele dawnych zwrotów i idiomów nie występujących już we współczesnym języku czeskim.
Po I wojnie światowej i rozpadzie Austro-Węgier w 1918 roku pomimo powstania państwa czechosłowackiego większość mieszkańców "Czeskiego zakątka" opowiedziała się za przynależnością do Niemiec.
W roku 1945 Dolny Śląsk został przyłączony do Polski. Większość czeskich mieszkańców "Czeskiego zakątka" wyjechała do pobliskiej Czechosłowacji, gdzie urzędował tzw. "Komitet Kłodzki" pomagający przesiedleńcom w znalezieniu mieszkania i pracy. Dla niemieckich mieszkańców tego terenu w roku 1952 otwarto szkołę z czeskim, a następnie z niemieckim językiem nauczania. Ze względu na emigrację Niemców do RFN w latach 50. szkołę zamknięto w roku 1960.
