DST
Z Wikipedii
Direction de la Surveillance du Territoire, DST Dyrekcja Nadzoru Terytorium - francuska agencja wywiadowcza, zajmująca się kontrwywiadem i zwalczaniem terroryzmu, utworzona w 1944 roku w miejsce wydziału kontrwywiadu Surete Generale -ST (Surveillance du Territoire).
DST podlega Ministerstwu Spraw Wewnętrznych, na jej czele stoi tradycyjnie były komisarz policji. Uważa się powszechnie, że DST dysponuje lepszymi materiałami i personelem niż rywalizująca z nią DGSE Ministerstwa Obrony.
W okresie zimnej wojny najważniejszym zadaniem DST była walka z radzieckimi działaniami wywrotowymi we Francji i penetracją francuskich instytucji państwowych - zwłaszcza służb wywiadu przez agentów radzieckich (paryska rezydentura KGB przy ambasadzie ZSRR, jedna z największych na świecie, kontrolowała około 700 agentów miejscowych, w większości paryskich). Regularny podsłuch łączności telefonicznej i radiowej Ambasady ZSRR służył przede wszystkim identyfikacji operujących we Francji tzw. legalnych.
Jeden z większych sukcesów DST udało się odnieść w 1983 roku, kiedy to uzyskano informacje umożliwiające identyfikację licznej grupy agentów radzieckich, czego efektem było jednorazowe wydalenie z Francji oskarżonych o szpiegostwo 40 dyplomatów, 5 przedstawicieli handlowych i 2 korespondentów Agencji TASS.
Spis treści |
[edytuj] Dyrektorzy DST
- Roger Wybot - 1944 - 1959
- Gabriel Eriau - 1959 - 1961
- Daniel Doustin - 1961 - 1964
- Tony Roche - 1964 - 1967
- Jean Rochet - 1967 - 1972
- Henri Biard - 1972 - 1974
- Jacques Chartron - 1974 - 1975
- Marcel Chalet - 1975 - 1982
- Yves Bonnet - 1982 - 1985
- Rémy Pautrat - 1985 - 1986
- Bernard Gérard - 1986 - 1990
- Jacques Fournet - 1990 - 1993
- Philippe Parant - 1993 - 1997
- Jean-Jacques Pascal - 1997 - 2002
- Pierre de Bousquet de Florian - 2002 - obecnie
[edytuj] Schemat organizacyjny
- Dyrektor
- Pierwszy Wicedyrektor
- Centralna służba badań
- Technika operacyjna
- Podsłuchy
- Obserwacja
- Ochrona tajemnicy
- Związek Radziecki
- Czechosłowacja
- Polska
- Pozostałe kraje
- Służba E-1 (analizy)
- Związek Radziecki
- Chechosłowacja
- Polska
- Pozostałe kraje
- Centralna służba badań
- Drugi Wicedyrektor
- Policja Kontroli radiowej
- Służba E-2 (operacje)
- Plan ogólny
- Algieria
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Źródła
- Christopher Andrew, Wasylij Mitrochin - Archiwum Mitrochina, Warszawskie Wydawnistwo Literackie MUZA SA Warszawa 2001
- Normam Polmar, Thomas B. Allen - Księga Szpiegów, Wydawnictwo Magnum Warszawa 2000