Dymitr Kabalewski
Z Wikipedii
Dymitr Borysowicz Kabalewski (ros. Дмитрий Борисович Кабалевский, ur. 30 grudnia 1904 w Sankt-Petersburgu, zm. 14 września 1987 w Moskwie) - rosyjski pianista i kompozytor.
Studia muzyczne rozpoczął w 1918 roku w moskiewskiej Szkole Muzycznej im. Skriabina. Kompozycji uczył się u S. Wasilenki i G. Catoire'a. Później wstąpił do konserwatorium moskiewskiego, gdzie był uczniem M. Miaskowskiego (kompozycja) i A. Goldeweisera (fortepian). Wkrótce po ukończeniu konserwatorium rozpoczął pracę pedagogiczną (jako profesor kompozycji w konserwatorium moskiewskim).
Kabalewski należy - obok Prokofiewa, Szostakowicza i Chaczaturiana - do najpopularniejszych kompozytorów radzieckich. Niekiedy bliski ich muzyce, w istocie pozostaje jednak indywidualny w swym specyficznym, groteskowym humorze, w żywości pulsu rytmicznego, prostocie i klarowności faktury, a zarazem plastyczności tematów melodycznych, w osobliwej dysonansowości. Kabalewski jest w swoich kompozycjach bardzo oszczędny, posługuje się fakturą przejrzystą i prostą tematyką. Ważny dział jego twórczości stanowią drobne utwory fortepianowe przeznaczone dla dzieci, niezmiernie popularne, należące do stałego repertuaru adeptów sztuki pianistycznej. Jako jeden z nielicznych liczących się artystów żyjących w ZSRR nie spotkał się z oficjalną krytyką ze strony władz. Reprezentant stylu neoklasycznego, nawiązującego do twórczości Prokofiewa i Rachmaninowa. Pisał symfonie, poematy symfoniczne, opery, utwory kameralne i fortepianowe, ale największą popularnością cieszą się jego koncerty: fortepianowe, wiolonczelowe i skrzypcowy.
