FAT12
Z Wikipedii
FAT12 - jedna z wersji systemu alokacji plików systemu plików FAT, opracowany przez firmę Microsoft. Wprowadzony dla twardych dysków w systemie operacyjnym DOS, posada 12 bitowe kodowanie numeru jednostki alokacji. Ze względu na prawa patentowe i praktyczny monopol firmy Microsoft używany głównie w systemach operacyjnych tej firmy.
FAT12 pozwala na obsłużenie 4096 (212) jednostek alokacji co ogranicza do tej liczby też maksymalną liczbę plików na dysku. Wielkość jednostki alokacji waha się od 512B do 32KB i jest określana przez program formatujący w zależności od wielkości partycji. Pozwala na utworzenie partycji o rozmiarze do 128 MB. Obecnie ten system plików nie jest stosowany ze względu na niewielkie możliwości (rozmiar obsługiwanych dysków), system został wyparty przez FAT16.
W systemie FAT12 rekord ładujący znajduje się w pierwszym sektorze dyskietki lub dysku logicznego z danymi:
- instrukcją skoku do początku programu ładującego (3 bajty)
- nazwą wersji systemu operacyjnego (8 bajtów)
- blokiem parametrów BIOS-u (25 bajtów)
- rozszerzonym blokiem parametrów BIOS (26 bajtów)
- wykonywalnym kodem startowym systemu operacyjnego (448 bajtów)
- znacznikiem końca sektora 55AAh (2 bajty)
- 12 bitową tablicą alokacji
[edytuj] Zobacz też
DOS/Windows: FAT • FAT12 • FAT16 • FAT32 • VFAT • NTFS • WinFS
Unix/Linux: minix • ext • ext2 • ext3 • Berkeley FFS • ReiserFS • Reiser4 • JFS • UFS • UFS2 • XFS • NFS • Xia • Andrew FS
Inne: AtheOS FS • BeFS • Amiga FFS • HFS • HPFS • ISO 9660 • Joliet • UDF • Mount Rainier
