Feliks Jarocki
Z Wikipedii
Feliks Paweł Jarocki (ur. 14 stycznia 1790 w Pacanowie, zm. 25 marca 1865) profesor zoologii, kierownik katedry zoologii Uniwersytetu Warszawskiego, członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
W swej pracy naukowej zajmował się taksonomią (m.in. spośród ssaków wyodrębnił rząd torbaczy). Zorganizował „Gabinet Zoologiczny” w Warszawie na bazie zbiorów barona Sylwiusza Minckwitz'a. Pod koniec swej kariery zgromadził w nim ponad 65 tys. eksponatów (był to m.in. wynik naukowych ekspedycji do wschodniej Polski i Ukrainy). Bibliotekę uniwersytecką wzbogacił o ponad 2000 tomów specjalistycznych wydawnictw. Jego następcą był Władysław Taczanowski, najwybitniejszy ornitolog polski XIX w.
Prof. Jarocki jest znany przede wszystkim z obszernego, bardzo cennego na owe czasy 6-tomowego podręcznika zoologii „Zoologia czyli zwierzętopismo ogólne podług naynowszego systemu ułożone” (1821-1838), ale i w "Rocznikach Towarzystwa", ogłosił wartościową, oryginalną rozprawę o przeobrażaniu się owadów (1827), był autorem wielu naukowych opracowań faunistycznych (m.in. Puszczy Białowieskiej). Inne jego prace dotyczyły np. wędrówek i zwalczania szarańczy. Był też w pewnym sensie mecenasem Fryderyka Chopina. Jadąc latem 1828 do Berlina na międzynarodowy kongres przyrodników, zabrał ze sobą do towarzystwa 18-letniego Chopina, żeby mu pokazać wielki świat. Pochowany został 25 marca 1865 na warszawskich Powązkach.
