Fingerabdruck
Z Wikipedii
Fingerabdruck, palcówka (niem. Personalausweis), policyjne stwierdzenie ewidencji ludności, także niemiecki dowód osobisty wprowadzony na terenach okupowanej Polski od listopada 1939. Dowody były wprowadzone w celu uporządkowania spraw meldunkowych na terenie Polski, oraz poszerzenia bazy rekrutacyjnej niemieckiej armii.
Fingerabdruck w dosłownym tłumaczeniu oznacza "odcisk palca", nazwy tej nie używali funkcjonariusze niemieccy. Był pierwszym powszechnie posiadanym dowodem osobistym wśród ludności na ziemiach polskich.
Dane zawarte w dowodzie:
- imię i nazwisko
- data i miejsce urodzenia
- język
- wyznanie
- przynależność narodowa
- wykształcenie
- zawód
- stopień wojskowy
- miejsce pracy
- informacje dotyczące posiadanych gruntów oraz działalności gospodarczej
Fingerabdruck był uwierzytelniany odciskiem kciuka i własnoręcznym podpisem. Zgodnie z prawem należało ten dowód nosić przy sobie, oraz okazać go na żądanie funkcjonariuszy niemieckiej policji. Dowody były podstawą do otrzymywania kart żywnościowych.
[edytuj] Górny Śląsk
Niemieckie władze w Katowicach, w listopadzie 1939, wprowadziły zarządzenie dotyczące policyjnej rejestracji ludności. Spis miał być przeprowadzony jedynie przez funkcjonariuszy policji, jednak z powodu zbyt małej ich ilości przydzielono im pewną liczbę pomocników. Występowały przypadki ustalania narodowości przez niemieckich funkcjonariuszy policji (zwanych na Śląsku szupokami) według własnego uznania. Wpisy w kwestionariuszu, w którym osoby podawały narodowość śląską i/lub język śląski, były przez urzędników skreślane i zastępowane niemiecką lub polską narodowością/językiem.[1]
[edytuj] Przypisy
- ↑ Aleksandra Matuszczyk Kotulska, "Rydułtowy Zarys Dziejów", Urząd Miasta Rydułtowy, 1997, s. 278, ISBN 83-907476-1-8
