Goryczka wiosenna

Goryczka wiosenna (Gentiana verna L. 1753) - roślina trwała należąca do rodziny goryczkowatych. Występuje w Tatrach, Pieninach, na Małej Fatrze oraz na Spiszu. Występuje też we wschodnich Sudetach, ale jest tam bardzo rzadka. Środkowo- i południowoeuropejska roślina górska.

Łodyga: Niska, do kilkunastu cm wysokości.
Liście: Skórzaste, zebrane w rozetę przy samej ziemi. Są one eliptyczne lub jajowate, z zaostrzonymi końcami, o długości do 3 cm i szerokości 8 mm. Oprócz nich posiada wyrastające naprzeciwlegle liście łodygowe w 1-3 okółkach. Są one mniejsze i węższe. Ostatni okółek rośnie bezpośrednio pod nasadą kielicha kwiatowego.

Kwiat

Kwiaty: Kolor kwiatów intensywnie lazurowoszafirowy - bardzo charakterystyczny. Kwiat na szczycie łodygi, pojedynczy o długości do 2 cm. Kwiat: kielich zrosłodziałkowy, rurkowaty, o 5-ciu ząbkach i 5 oskrzydlonych krawędziach. Długość rurki: 15-30 mm. Obok płatków korony występuje jeszcze przykoronek złożony z drobnych, białoniebieskich płatków przy nasadzie właściwych płatków. Szyjka słupka o butelkowatym, wydłużonym kształcie z białym ,kolistym znamieniem. Pręcików 5, o nitkach przyrośniętych do dolnej części rurki kwiatu. Kwitnie od kwietnia do maja, czasami, gdy jesień jest ciepła i sloneczna, zakwita powtórnie.
Owoc: Dwudzielna torebka z drobnymi nasionami bez skrzydełek.
Część podziemna: Posiada kłącze, z którego wypuszcza rozłogi.
Biotop: Rośnie w górach, na podłożu wapiennym na halach, łąkach, skalnych upłazach, polanach. Jej zasięg pionowy wynosi od 800 do ok. 2100 m n.p.m. W Tatrach najwyższym miejscem gdzie rośnie jest Krzesanica w Czerwonych Wierchach (2123 m n.p.m.).