Grzech pierworodny
Z Wikipedii
Grzech pierworodny - w teologii chrześcijańskiej oznacza stan grzeszności (brak świętości). Grzech ten wg chrześcijan przekazywany jest człowiekowi w momencie poczęcia i przechodzący z pokolenia na pokolenie; mający swą praprzyczynę w grzechu Adama i Ewy w raju. Grzech pierworodny jest niejako przypisany do ludzkiej natury i tłumaczy jej zepsucie (większą skłonność człowieka do zła niż do dobra). Dla lepszego zrozumienia zagadnienia grzechu pierworodnego konieczne jest zwrócenie uwagi na rozdziały 2 i 3 Księgi Rodzaju. Fragment ten opisuje sytuację zerwania pierwotnej przyjaźni z Bogiem na skutek wolnej decyzji człowieka (kuszonego przez diabła). Pierwszy grzech, czyli nieposłuszeństwo wobec Bożego zakazu, ma charakter „wspólnotowy”, tzn. jest faktem kolektywnym. Można więc stwierdzić, że według Starego Testamentu od samego początku grzech jest zaraźliwy. Konsekwencją grzechu pierworodnego jest wypędzenie z raju, to znaczy utrata przyjaźni z Bogiem oraz harmonijnej koegzystencji z Bogiem i ze światem. Konsekwencja ta nie jest więc zależna od arbitralnej decyzji Stwórcy, ale jest warunkowana przez fakt grzechu, przez który człowiek znalazł się w nowej sytuacji. W tej sytuacji przychodzi na świat potomstwo. Rozpoczyna się historia naznaczona i uwarunkowana przez grzech. Grzech pierworodny zmywany jest przez przyjęcie odkupieńczej ofiary Jezusa Chrystusa, czego wyrazem zewnętrznym staje się chrzest. Protestanci w odróżnieniu od katolików uważają, że zgodnie ze wzorami biblijnymi przyjęcie ofiary Jezusa może być wyłącznie aktem świadomego wyboru, a chrzest jest tylko "zakomunikowaniem" tego faktu innym. Skutkiem niezmycia za życia grzechu pierworodnego jest egzystencja po śmierci w oddaleniu od Boga, jego miłości, bliskości i zaopatrzenia w miejscu potocznie nazywanym piekłem. Pelagianizm przeciwstawiał się tej wizji rodzenia się z grzechem, nie uznają jej też niektóre wyznania oparte na Biblii (np. rastafarianizm).
W teologii prawosławnej, grzech ten nazywany jest grzechem prarodziców, co wskazuje na fakt, iż nie jest on dziedziczony przez potomków Adama i Ewy. Skutkiem grzechu Adama jest śmierć. Człowiek rodzi się całkowicie bezgrzeszny, a dziedziczy jedynie same skutki grzechu prarodziców.
