Historia sekcji piłkarskiej Radomiaka Radom
Z Wikipedii
Aby zapobiec konfliktom edycji inni użytkownicy proszeni są o niedokonywanie w nim zmian do czasu usunięcia tego komunikatu lub skontaktowanie się z wikipedystą KamStak23.
W 1908 roku uczeń piątej klasy Szkoły Handlowej, Włodzimierz Chędzyński, dostał w prezencie przysłany z zagranicy skórzaną piłkę nożną. Wraz z kolegami, dzięki pozwoleniu dyrektora "handlówki" Prospera Jarzyńskiego, rozegrali pierwszy mecz. Takie spotkania organizowane były blisko dwa lata. W 1910 roku, po uzyskaniu od władz carskich pozwolenia na oficjalną działalność powstało Radomskie Towarzystwo Sportowe. Sekcja piłki nożnej występowała pod nazwą Kordian.
Rok później radomianie rozegrali swój pierwszy mecz. Zmierzyli się wówczas z Stellą Warszawa. To historyczne spotkanie wygrał warszawski klub 5:2. Zawodnicy w tym meczu grali we własnym sprzęcie, mając na nogach jedynie trzewiki. W owym okresie prezesem klubu był Prosper Jarzyński. Po I wojnie światowej Kordian wznowił działalność. W 1922 roku drużyna piłkarska została zgłoszona do warszawskiego OZPN. W 1923 roku nastąpiło połączenie ze Szkolnym Klubem Sportowym Sztubak, przyjmując nazwę Radomskie Koło Sportowe. W Starym Ogrodzie powstał stadion.
W 1924 roku radomianie wywalczyli awans do klasy B okręgu warszawskiego. Rok później awansowali do najwyższej klasy rozgrywek okręgu warszawskiego. Radomscy piłkarze przegrali z uczniowskim klubem Radomianka 1:4. Następne mecze to wygrana z Ruchem Warszawa 2:0, remis z Sarmatą 0:0, zwycięstwo z Pogonią Warszawa 1:0. W spotkaniach rewanżowych Radomskie Koło Sportowe zachowało czyste konto, nie doznając żadnej porażki. O tytuł mistrza klasy B radomianie rozegrali mecz barażowy ze Skrą Warszawa. RKS zwyciężył rywali 2:0, po dwóch golach Piotra Bulka. Tym samym awansował do klasy A.
W 1928 roku Polski Związek Piłki Nożnej utworzył nowy okręg piłkarski, obejmujący swoim zasięgiem tereny radomskiego, kieleckiego, częstochowskiego i Ziemi Zagłębiowskiej. Radomski klub, pokonując swoich rywali w grupie eliminacyjnej, zdobył tytuł mistrza podokręgu. W następnym etapie radomianie pokonali dwukrotnie Hakoah Będzin (2:0, 4:1). W kolejnej rundzie walcząc o tytuł mistrza okręgu, RKS podejmował KS Sosnowiec. Na własnym boisku radomski klub odniósł zwycięstwo 5:1, a w meczu rewanżowym uległ rywalom 2:3. Wówczas o tytule obie drużyny rozegrały dodatkowy mecz. Radomianie wygrali spotkanie 4:1, po golach Wacława Badowskiego, Tymoteusza Podkańskiego, Mariana Matyjaśkiewicza i Wiktora Werchowicza. Po zdobyciu mistrzostwa okręgu Radomskie Koło Sportowe brało udział w rozgrywkach o awans do I ligi. Rywalami radomian w owych rozgrywkach były Podgórze Kraków i Naprzód Lipiny. We wszystkich meczach RKS odniósł porażkę. Po dwóch latach, w 1931 roku ponownie radomska drużyna wywalczył grę w barażach o awans do ekstraklasy. Po raz kolejny rywalami radomian były zespoły Podgórza i Naprzodu. W pierwszym meczu radomianie wygrali w Krakowie 1:0, a w rewanżu zwyciężyli krakowian 5:3. W spotkaniu z Naprzodem lepsi okazali się goście z Lipin wygrywając 3:2. W meczu rewanżowym osłabiony skład radomian uległ 2:13. W następnych sezonach RKS znajdował w czołówce tabeli. W drugiej połowie lat 30. XX wieku w klubie nastąpił kryzys. Wówczas pogłębił się wybuch II wojny światowej. Lata okupacji bardzo osłabiły całą organizację. Został zniszczony stadion i urządzenia sportowe. Podczas wojny zginęło wielu najlepszych zawodników i działaczy klubowych. Ulegli m.in. bracia Podkańscy, Jeżyński, Werchowicz, Papierski, Bramson, Chądzyński, Szczawiński, Wichowski, Wilkoszewski.
[edytuj] 1949 - II liga
[edytuj] 1950 - II liga
[edytuj] 1951 - II liga
[edytuj] 1952 - II liga
[edytuj] 1953 - III liga
[edytuj] 1954 - III liga
[edytuj] 1955 - III liga
[edytuj] 1956 - III liga
[edytuj] 1957 - III liga
[edytuj] 1958 - Liga okręgowa
[edytuj] 1959 - Liga okręgowa
[edytuj] 1960 - Liga okręgowa
[edytuj] 1960/1961 - Liga okręgowa
[edytuj] 1961/1962 - Liga okręgowa
[edytuj] 1962/1963 - Liga okręgowa
[edytuj] 1963/1964 - Liga okręgowa
W inauguracyjnej kolejce ligowej Radomiak pokonał na własnym boisku Błękitnych Kielce 3:2, remisując do przerwy 1:1. Bramki dla "zielonych" strzelili: Jerzy Osuch w 27. i 58. minucie oraz Rejmer w 47. z rzutu karnego. W następnym spotkaniu piłkarze ze Struga przegrali mecz derbowy na wyjeździe z Czarnymi Radom 2:0 (1:0). Następnie radomianie przed własną publicznością zremisowali ze Starem Starachowice 1:1. W 65. minucie piłkę do siatki rywala skierował Kutyła, dając prowadzenie gospodarzy, ale kwadrans przed końcem rywalizacji goście wyrównali wynik. W 4. kolejce Radomiak przegrał w Kielcach z miejscowym SHL-em 2:1, prowadząc 1:0 po golu Jerzego Osucha w 19. minucie.
[edytuj] 1964/1965 - Liga okręgowa
[edytuj] 1965/1966 - Liga okręgowa
[edytuj] 1966/1967 - Liga okręgowa
[edytuj] 1967/1968 - Liga okręgowa
[edytuj] 1968/1969 - Liga okręgowa
[edytuj] 1969/1970 - III liga
[edytuj] 1970/1971 - Liga okręgowa
[edytuj] 1971/1972 - Liga okręgowa
[edytuj] 1972/1973 - III liga
[edytuj] 1973/1974 - Liga okręgowa
[edytuj] 1974/1975 - II liga
[edytuj] 1975/1976 - Liga okręgowa
[edytuj] 1976/1977 - III liga
[edytuj] 1977/1978 - II liga
[edytuj] 1978/1979 - II liga
[edytuj] 1979/1980 - II liga
[edytuj] 1980/1981 - II liga
[edytuj] 1981/1982 - II liga
[edytuj] 1982/1983 - II liga
[edytuj] 1983/1984 - II liga
[edytuj] 1984/1985 - I liga
- Rozgrywki ligowe
Za sprawą prezesa klubu Ryszarda Antoniewicza, Radomiak został zasilony zawodnikami, którzy przyszli z innych klubów. Kontrakt podpisali: Andrzej Szymanek z Górnika Zabrze, Adam Benesz ze Stali Stocznia Szczecin, a podczas rozgrywek do zespołu dołączył Włodzimierz Andrzejewski z Broni Radom. W pierwszym meczu radomianie na własnym pokonali Bałtyk Gdynia 3:0.
W drugiej kolejce pokonał w Łodzi ŁKS 1:0, po bramce Mirosława Sajewicza. Po dwóch spotkaniach z czterema punktami bez straty gola Radomiak był liderem. W trzecim meczu ligowym radomianie podejmowali na wyjeździe Zagłębie Sosnowiec. Doświadczenie gości pozwoliło tylko na remis 1:1. W czwartym meczu w Szczecinie "zieloni" zanotowali pierwszą porażkę w sezonie z tamtejszą Pogonią 0:2, która dzięki temu zwycięstwu awansowała na pozycję lidera. Następne spotkania to: remisy z Lechem, Legią oraz porażka z Ruchem w Chorzowie i Górnikiem w Zabrzu. W 10. kolejce Radomiak pokonał na własnym boisku Widzew Łódź 1:0. W kolejnym meczu na wyjeździe radomianie ulegli GKSowi Katowice 1:0. Następnie przed własną publicznością "zieloni" pokonali Motor Lublin 3:0. W następnym spotkaniu ulegli w Zabrzu z Górnikiem 2:0. W przedostatnim występie w I rundzie bezbramkowo zremisowali ze Śląskiem Wrocław. W ostatniej kolejce ligowej radomianie zremisowali na wyjeździe w Górnikiem Wałbrzych 1:1. Rundę jesienną Radomiak zakończył na 5 miejscu z dorobkiem 15 punktów.
W pierwszym meczu rundy jesiennej w Gdyni Radomiak po ciężkiej grze bezbramkowo zremisował z tamtejszym Bałtykiem. Następne spotkanie przyniosło porażkę przed własną publicznością z ŁKS Łódź 0:2. Wówczas w drużynie "coś pękło". Klub z meczu na mecz zmierzał ku dołowi tabeli. Rozbici psychicznie radomianie przegrali 1:2 z Zagłębiem Sosnowiec, prowadząc 1:0, a następnie tracąc bramki w 80 i 87 minucie.
- Puchar Polski
Do rozgrywek o tytuł zdobywcy Pucharu Polski Radomiak przystąpił w IV rundzie. Odpadł po piewrwszym meczu, przegranym w Świdniku z miejscową Avią 1:0.
