HVAR Holy Moses
Z Wikipedii
| HVAR Holy Moses | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Stany Zjednoczone |
| Typ | niekierowany pocisk powietrze-ziemia |
| Przeznaczenie | ogólnego przeznaczenia |
| Historia | |
| Lata produkcji | 1943 - 1955 |
| Dane techniczne | |
| Długość | 1,73 m |
| Średnica | 12,7 cm |
| Napęd | rakietowy na paliwo stałe |
| Prędkość | 1530 km/h |
| Masa | 63,5 kg |
| Masa głowicy | 25 kg |
HVAR "Holy Moses" — (od ang. High-Velocity Aircraft Rocket - szybki lotniczy pocisk rakietowy) to niekierowany lotniczy pocisk rakietowy produkcji amerykańskiej, następca FFAR, używany w końcowym okresie II wojny światowej i wojny koreańskiej. Jego nieoficjalne nazwa "Holy Moses" (w amerykańskim slangu wykrzyknik wyrażający zdumienie, niedowierzanie czy zaskoczenie - "o kurczę!") została mu nadana przez pilotów obserwujących rozmiary zniszczenia powodowane przez te pociski.
Pocisk wszedł do użytku w 1943 i był używany przez USAAF i lotnictwo US Navy. Do czasu zakończenia ich produkcji w 1955, wyprodukowano ponad milion pocisków tego typu w różnych odmianiach. Pociski HVAR mogły być wyposażone w głowice wybuchowe różnego typu - ogólnego przeznaczenia (kruszące), przeciwpancerne i kumulacyjne. W czasie II wojny światowej rakiety HVAR używane były przez samoloty takie jak P-47 Thunderbolt, P-51 Mustang, Grumman F6F Hellcat i Vought F4U Corsair, po wojnie m.in. F-84, F-86 Sabre, Grumman F9F Panther oraz włoski Fiat G.91. Został zastąpiony przez pocisk Zuni.
Pocisk wystrzeliwano z wyrzutni podskrzydłowej, szynowej lub zaczepowej.
