Józef Czapski
Z Wikipedii
Józef Marian Franciszek Czapski h. Leliwa, właściwie hrabia Hutten-Czapski (tytułu i przydomku nie używał, ur. 3 kwietnia 1896 w Pradze - zm. 12 stycznia 1993 w Paryżu), polski malarz i pisarz, wnuk hr. Emeryka Huttena-Czapskiego, brat pisarki Marii Czapskiej.
Po studiach prawniczych w Petersburgu walczył w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1921 i otrzymał order Virtuti Militari. Potem kontynuował naukę 1921-1924 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, m.in. u Pankiewicza. W latach 1924-1931 przebywał z grupą kapistów w Paryżu. W czasie II wojny światowej więziony w Związku Sowieckim, skąd jako oficer Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR (armia Andersa) (zajmował się wyszukiwaniem żołnierzy polskich w ZSRR) przewędrował przez Bliski Wschód i Włochy do Francji. Uczestniczył, jako delegat rządu RP na emigracji, w międzynarodowej komisji badającej zbrodnię Katyńską.
Malował portrety, wnętrza, pejzaże, widoki miejskie, kwiaty, martwe natury, sceny z przedstawień teatralnych, w których najważniejszą rolę odgrywał kolor i światło. Przywiązywał większą wagę do konstrukcji obrazu niż inni kapiści, dążył do syntetycznego ujęcia przedmiotu i wydobycia dramatycznego wyrazu. Po wojnie malował najprostsze motywy z życia codziennego, sceny miejskie, postać ludzką na tle pospolitego otoczenia, pogłębiając studia natury, jej form i barw. Przed wojną redagował "Głos Plastyków", po wojnie współpracował w Paryżu z miesięcznikiem emigracyjnym "Kultura". Napisał kilka książek z zakresu sztuki.
Przeżycia z pobytu w Sowietach opisał w książce Na nieludzkiej ziemi.
[edytuj] Linki zewnętrzne
Artykuł o Józefie Czapskim w serwisie culture.pl
