J-pop
Z Wikipedii
J-pop to skrót od Japońskiego popu. Używany jest do określania przez cywilizacje zachodu japońską muzykę popularną. Termin J-pop został wymyślony w stacji radiowej J-Wave. Termin jest szeroko używany w Japonii do określania piosenek z gatunków pop, rock, dance, hip hop czy soul. Do piosenkarzy J-popowych zalicza się zarówno popularnych muzyków, jak i seiyū.
Sklepy w Japonii zwykle dzielą dostępną muzykę na cztery główne sekcje: J-pop, Enka (tradycyjna forma ballad), muzyka poważna oraz muzyka światowa.
[edytuj] J-pop w pop-kulturze
Muzyka J-pop jest integralną częścią japońskiej kultury. Używana jest ona wszędzie: w serialach anime, sklepach, reklamach, filmach, programach radiowych i telewyzyjnych czy w grach komputerowych. Niektóre programy informacyjne w telewizji również puszczają J-popowe piosenki podczas napisów końcowych.
W anime i programach telewizyjnych openingi i napisy końcowe zmieniane są cztery razy w ciągu roku. W większości programach piosenki początkowe oraz kończące program zmieniane są co najmniej 8 razy w czasie jednego sezonu. Godzinny serial amerykański, Buffy postrach wampirów, który składał się z siedmiu serii, zawierał jedynie 30 piosenek na dwóch albumach wydanych w Stanach Zjednoczonych. Seriale anime o tej ilości sezonów, mogą zawierać około 56 pełnych piosenek, co najmniej jeden singiel, a i tak jest to serial trzydziestominutowy.
Mała ilość piosenek, które zostały wydane oznacza, że artyści J-popowi wciąż się zmieniają. Większość z nich wydaje jeden album i parę singli, po czym stają się nieznani. Bardzo trudno jest zostać znanym na dłużej. Tym, którym się to udaje i pozostają znani uznawani są za wybitnych artystów. Zespoły, takie jak Dreams Come True, Chage & Aska, B'z, Southern All Stars, the pillows, SPITZ i TUBE oraz piosenkarze NOKKO, Seiko Matsuda, Chisato Moritaka, Ryoko Hirosue czy Yazawa Eikichi, którzy są popularni od około 15 lat uznawani są za ludzi, którzy odnieśli fenomenalny sukces.
