Janusz Kaczmarek

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Janusz Kaczmarek ur. 25 grudnia 1961 w Gdyni

Prokurator Krajowy
Okres urzędowania	od 31 października 2005 do 8 lutego 2007
Poprzednik	Karol Napierski
Następca	vacat
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
Okres urzędowania	od 8 lutego 2007
Poprzednik	Ludwik Dorn

Janusz Kaczmarek (ur. 25 grudnia 1961 w Gdyni) – polski prawnik, prokurator i polityk; prokurator krajowy od 31 października 2005 do 8 lutego 2007, od 8 lutego 2007 minister spraw wewnętrznych i administracji.

Ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego. Po indywidualnym toku studiów, obronił na ocenę bardzo dobrą pracę magisterską pt. "Granice dozwolonej działalności dziennikarskiej". Ukończył aplikację prokuratorską w Prokuraturze Rejonowej w Elblągu, gdzie pracował do 1988.

W latach 1988-1993 pracował w Prokuraturze Rejonowej w Gdańsku, od 1991 pełnił funkcję zastępcy prokuratora rejonowego w Gdańsku. W latach 1993-2000 pełnił funkcję prokuratora rejonowego w Gdyni. W 2000 został prokuratorem okręgowym w Gdańsku. W 2001 pełnił funkcję zastępcy prokuratora generalnego, którym był wówczas Lech Kaczyński. Od sierpnia 2001 był wicedyrektorem Biura Postępowania Przygotowawczego w Prokuraturze Krajowej. W 2002 został przesunięty na stanowisko prokuratora apelacyjnego w Gdańsku.

31 października 2005 powołany na stanowisko prokuratora krajowego.

7 lutego 2007 rzecznik rządu Jarosława Kaczyńskiego Jan Dziedziczak poinformował, że w miejsce Ludwika Dorna urząd ministra spraw wewnętrznych i administracji obejmie Janusz Kaczmarek. 8 lutego 2007 Prezes Rady Ministrów Jarosław Kaczyński odwołał go ze stanowiska prokuratora krajowego a Prezydent RP Lech Kaczyński powołał go na urząd ministra. 14 marca 2007 otrzymał nominację w skład Rady Bezpieczeństwa Narodowego.

Prowadzi również działalność dydaktyczną. Od 1992 był wykładowcą prawa karnego materialnego dla aplikantów prokuratorskich, a od 1999 pracował w Studium Doskonalenia Nauczycieli oraz Podyplomowym Studium Przeciwdziałania Patologiom Społecznym w Gdańsku jako wykładowca w zakresie zagadnień prawnych związanych z pomocą w rodzinie i szkole. Autor wielu publikacji w "Przeglądzie Oświatowym", "Prokuraturze i Prawie" oraz "Państwie i Prawie", a także książki "Porwania dla okupu" oraz monografii "Świadek koronny. Przestępczość zorganizowana". Brał udział w organizowaniu konferencji międzynarodowych związanych z zagadnieniami przestępczości zorganizowanej oraz finansowej. Współorganizator programu "Razem przeciw przemocy" realizowanego w szkołach i ośrodkach wychowawczych.