JB-2
Z Wikipedii
JB-2 Loon — amerykański odrzutowy samolot-pocisk, stanowiąca wierną kopię niemieckiej "latającej bomby" V-1.
Prace nad opracowaniem własnego pocisku skrzydlatego Amerykanie rozpoczęli natychmiast po przechwyceniu w czerwcu 1944 roku szczątków rozbitego niemieckiego pocisku V-1 (Fiesler Fi 103). Decyzja o rozpoczęciu masowej produkcji rodzimej kopii pocisku zapadła niemal natychmiast. Konstrukcji nadano oznaczenie JB-2.
[edytuj] Konstrukcja
Pocisk miał być niemal identyczny ze swoim niemieckim pierwowzorem. Podstawową różnicą była zmiana silnika - w wersji amerykańskiej samolot-pocisk miał być napędzany wyprodukowanym przez Forda silnikiem pulsacyjnym PJ31-F-1. Inna miała być także technika wystrzeliwywania pocisku - zamiast stosowanej przez niemców katapulty rakietowej, uznanej przez Amerykanów za zbyt niebezpieczną, zastosowano 4 rakietowe silniki startowe na paliwo stałe. Kilka egzemplarzy przystosowano do wystrzeliwywania z lecących bombowców B-17.
Późniejsze warianty zastąpiły prymitywny niemiecki system naprowadzający, sprowadzający się do zegara wyłączającego po ustalonym czasie silnik, radarowym systemem zdalnego sterowania.
[edytuj] Zastosowanie
USAAF wyraziło zainteresowanie pozyskaniem 75000 pocisków. Ostatecznie złożono zamówienie na 12000 sztuk - armia chciała je wykorzystać w planowanej kampanii bombowej przed desantem na Japonię. Z końcem wojny zamówienie odwołano, po wyprodukowaniu około półtorej tysiąca sztuk broni. Wyprodukowane pociski wykorzystywano, pod oznaczeniem LTV-1, do badań nad pociskami manewrującymi.
Programem interesowała się także marynarka, która planowała wyposażenie w wyrzutnie JB-2 swoich lotniskowców eskortowych. Planowano także opracowanie wariantu wystrzeliwywanego z okrętów podwodnych.
Testy pocisków zakończono w roku 1948 (armia) i 1950 (marynarka).
