Jean Sibelius

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Jean Sibelius (1865–1957)

Jean Sibelius (urodzony 8 grudnia 1865 w Hämeenlinna w Finlandii – zmarł 20 września 1957 w Helsinkach) to wybitny fiński kompozytor muzyki poważnej.

Urodził się w szwedzkojęzycznej rodzinie jako Johan Julius Christian Sibelius. Mimo tego pochodzenia, rodzice posłali go do fińskojęzycznej szkoły.

Uważany jest za twórcę narodowego stylu w muzyce fińskiej. Od 1885 roku studiował prawo na uniwersytecie w Helsinkach, następnie zaś kompozycję u M. Wigeliusa i grę na skrzypcach. Przez dwa lata (1889/1890) był uczniem A. Beckera w Berlinie. W 1890/1891 w Wiedniu u R. Fuchsa i K. Goldmarka. Po czym wrócił do Finlandii.

Niedługo potem stworzył pierwsze dzieła (Kullervo 1892, 4 legendy z Kalevali 1895), które odniosły duży sukces. Podróżował po Europie (Wielka Brytania, Niemcy, Włochy) i USA. Stworzył siedem symfonii:

I Symfonia e-moll op. 39 (1899)
II Symfonia D-dur op. 43 (1902)
III Symfonia C-dur op. 52 (1906)
IV Symfonia a-moll op. 63 (1911)
V Symfonia Es-dur op. 82 (1915-1919)
VI Symfonia d-moll op. 104 (1923)
VII Symfonia C-dur op. 105 (1924)

W swej twórczości nawiązywał do fińskiego folkloru, czerpał także inspirację z poezji i literatury narodowej. Komponował utwory na skrzypce, wiolonczelę, fortepian i poematy symfoniczne jak: Pieśń wiosenna i Finlandia. Ta ostatnia stała się bardzo popularna w Finlandii i rozbudziła uczucia patriotyczne wśród Finów, co poważnie zaniepokoiło władze rosyjskie, które rozpoczęły rusyfikację kraju. Inne dzieła kompozytora: Oceanidy op. 73 (1914), suita Karelia op.11 (1893) i (ostatnie) Tapiola op. 112 (1926). Po roku 1926 Sibelius przestał komponować.