John Belushi

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

John Adam Belushi (ur. 24 stycznia 1949 w Chicago, zm. 5 marca 1982 w West Hollywood) – amerykański aktor komediowy pochodzenia albańskiego, zdobywca nagrody Emmy, również piosenkarz. Najbardziej znany z ról w Saturday Night Live, National Lampoon's Animal House oraz The Blues Brothers.

[edytuj] Biografia

Belushi urodził się w USA jako syn Adama Belushi, imigranta albańskiego pochodzącego z albańskiej wsi Qytezë, którą opuścił w wieku 15 lat, oraz Agnes. Dorastał w Wheaton w stanie Illinois, nieopodal Chicago. Występował w drużynie futbolu amerykańskiego Uniwersytetu Wisconsin-Whitewater, którego był studetem, oraz college'u DuPage. Młodszy brat Johna, James Belushi, również odnosił sukcesy jako komik i aktor. Podczas studiów poznał swą przyszłą żonę, Judy, z którą pozostał już do końca życia.

Pierwszym dużym osiągnięciem Belushi'ego były występy w grupie komediowej The Second City w 1971 roku. Dzięki swej kreacji, w której sparodiował piosenkarza Joe Cockera, został zauważony przez magazyn satyryczny National Lampoon i wystąpił w przedstawieniu Lemmings w roku 1972, u boku Chevy Chase'a.

W latach 1973–1975 magazyn National Lampoon był producentem programu radiowego The Radio Hour, półgodzinnego programu satyrycznego, retransmitowanego przez ok. 600 stacji radiowych w USA. Po rezygnacji dyrektora tego programu, Michaela O'Donoghue w 1974, Belushi przejął jego funkcję, pełniąc ją aż do zaprzestania produkcji. Innymi znanymi komikami uczestniczącymi w tym programie byli Gilda Radner, Bill Murray, Brian Doyle-Murray oraz Chevy Chase. W tym okresie Belushi poślubił Judy Jacklin.

Belushi zyskał sławę w USA pracą w Saturday Night Live, gdzie dołączył w 1975 roku. Pomiędzy nagraniami dla tego programu stworzył Animal House, swój najbardziej znany film.

W wieku 30 lat miał już po stronie osiągnięć film roku w USA (Animal House), album roku w USA (The Blues Brothers – "Briefcase Full Of Blues") oraz udział w Saturday Night Live – jednym z najpopularniejszych amerykańskich programów telewizyjnych.

Opuścił zespół twórców Saturday Night Live w 1979, by poświęcić się karierze filmowej. Belushi był w swej karierze producentem czterech filmów, z których trzy: 1941, Neighbors, i najbardziej znany – The Blues Brothers współtworzył z kolegą ze studiów – Danem Aykroydem.

W chwili swej śmierci Belushi był w trakcie tworzenia kilku projektów filmowych, w tym "Noble Rot," adaptacji scenariusza twórcy The Mary Tyler Moore Show, scenarzysty i producenta Jaya Sandricha. Belushi pracował ze swym kolegą z zespołu "Saturday Night Live", Don Novello, nad adaptacją scenariusza. Dodatkowo, rozważał przyjęcie głównej roli w filmie "The Joy Of Sex". Projekty te zostały porzucone po śmierci Belushiego.

Ponadto, postacie Dr. Petera Venkmana w Ghostbusters oraz Emmetta Fitz-Hume w Szpiedzy tacy jak my zostały nakreślone z myślą właśnie o Belushim.

[edytuj] Śmierć

Belushiego znaleziono martwego 5 marca 1982 w pokoju hotelowym w Chateau Marmont na Sunset Boulevard w Los Angeles. Przyczyną śmierci był tzw. speedball – mieszanka kokainy i heroiny. Skłonności Belushi'ego do tego typu środków były znane już wcześniej. Wiadomo, że w wieczór poprzedzający jego śmierć towarzyszyli mu Robin Williams i Robert De Niro, którzy opuścili go jednak wybierając towarzystwo Cathy Smith. Śmierć Belushi'ego była przedmiotem dochodzenia, z udziałem znanego patologa dr. Michaela Badena i innych, oficjalnie zakwalifikowano ją jako wynik przedawkowania narkotyków, jednakże wersja ta była podważana.

Śledztwo wznowiono dwa miesiące później, gdy Cathy Smith, była dziewczyna Gordona Lightfoota wyznała w wywiadzie dla National Enquirer, że to ona towarzyszyła Belushi'emu w wieczór jego śmierci i dostarczyła mu śmiertelną dawkę narkotyków. Została aresztowana pod zarzutem popełnienia morderstwa pierwszego stopnia, następnie zmieniono kwalifikację prawną na zabójstwo nieumyślne i skazano na 18 miesięcy więzienia.

Życie Belushi'ego opisał Bob Woodward w biografii z 1985 roku: Wired: The Short Life and Fast Times of John Belushi. Wielu przyjaciół i współpracowników Johna Belushi, w tym jego żona Judy, Dan Aykroyd a także Jim Belushi zgodziło się udzielić wywiadów Woodwardowi na potrzeby tej biografii. Na jej podstawie powstał później również film.

John Belushi został pochowany na cmentarzu Abel's Hill Martha's Vineyard w Chilmark, w stanie Massachusetts. Na nagrobku umieszczono inskrypcję: "I may be gone, but rock and roll lives on." ("Ja może i odszedłem, lecz rock n roll żyje nadal").

O śmierci Belushi'ego mówi piosenka zespołu Grateful Dead: "West L.A. Fadeaway". Belushi był dobrym znajomym członków tego zespołu, zwłaszcza Jerry'ego Garcii. Występował niegdyś nawet z nimi gościnni pod koniec lat 70. XX wieku.

Wdowa po Johnie Belushim, Judy, wyszła ponownie za mąż i obecnie nosi nazwisko Judy Belushi Pisano. Jej biografia pierwszego męża, stworzona we współpracy z Tanner Colby: Belushi, to kolekcja wywiadów z Johnem oraz jego zdjęć. Została opublikowana w 2005 roku.

[edytuj] Filmografia

Tarzoon: Shame of the Jungle (1975) (głos) (1979 w wersji z dubbingiem na rynek amerykański)
Animal House (1978)
The Rutles: All You Need Is Cash (1978)
Goin' South (1978)
Old Boyfriends (1979)
1941 (1979)
The Blues Brothers (1980)
Continental Divide (1981)
Neighbors (1981)

[edytuj] Źródła

Hill, Doug and Weingrad, Jeff, "Saturday Night - A Backstage History of Saturday Night Live", Beech Tree Books / William Morrow, New York, 1986, ISBN 0-688-05099-9.
The Best of the National Lampoon Radio Hour, liner notes by McConnachie, Brian and Simmons, Matty, Rhino Records, California, 1996.
Shales, Tom and Miller, James Andrew, "Live From New York – An Uncensored History of Saturday Night Live", Little, Brown and Company, Boston, New York, London, 2002, ISBN 0-316-78146-0.
National Lampoon's Animal House – Double Secret Probation Edition DVD release, Universal Studios, California, 2003.
SNL: The Best of John Belushi – Broadway Video DVD release