John Cochrane
Z Wikipedii
John Cochrane (ur. w 1798 roku, zm. w 1878 roku) - szkocki prawnik, mistrz szachowy, żyjący w Anglii. Był silnym szachistą amatorem, typowym przykładem romantycznej ery szachów.
W lecie 1815 roku Cochrane był drugim oficerem na brytyjskim statku Bellerophon, którym Napoleon Bonaparte odbył swoją ostatnią podróż na Wyspę Świętej Heleny. W 1821 roku Cochrane odwiedził Paryż, gdzie został pokonany przez francuskich mistrzów Alexandre'a Deschapelles'a i Louisa de la Bourdonnais. Rok później opublikował Treatise on the Game of Chess (Traktat o grze w szachy).
W 1824 roku był liderem londyńskiej drużyny w korespondencyjnym meczu przeciwko Edynburgowi. Ponieważ musiał wyjechać do Indii, podyktował swoim kolegom początek partii: 1. e4 e5, 2. Sf3 Sc6, 3. d4... (patrz: szachowa notacja algebraiczna). Bez wsparcia Cochrane'a londyńczycy przegrali partię i byli zdegustowani wyborem dziwnego otwarcia. Szkotom z Edynburga otwarcie spodobało się. W następnej partii zagrali tak, jak Anglicy w poprzedniej i tę partię również wygrali (jak i cały mecz 3,5 - 2,5). Od tego czasu otwarcie to nosi nazwę partii szkockiej (chociaż było znane wcześniej, co najmniej od 1750 roku).
W latach czterdziestych XIX wieku Cochrane rozegrał setki towarzyskich partii z Howardem Stauntonem, z których prawie sto jest znanych dzięki zachowanym zapisom. W 1869 roku zakończył prawniczą praktykę.
Powszechnie znany jest agresywny wariant przeciwko obronie rosyjskiej: 1. e4 e5 2. Sf3 Sf6 3. Sxe5 d6 4. Sxf7, zwany gambitem Cochrane'a, od nazwiska szkockiego szachisty.
