Juan Ignacio Chela
Z Wikipedii
Juan Ignacio Chela (ur. 30 sierpnia 1979 w Buenos Aires), tenisista argentyński, zwycięzca turniejów zawodowych w grze pojedynczej i podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa.
Treningi tenisowe rozpoczął w wieku 6 lat, idąc w ślady starszej siostry. W karierze juniorskiej może się pochwalić tytułem mistrza Ameryki Łacińskiej. Występy w gronie profesjonalistów rozpoczął w 1998. Już w swoim debiutanckim sezonie doszedł do finału w jednym z turniejów challengerowych (w Limie). W 1999 wygrał dwa challengery, a rok później odniósł pierwsze zwycięstwo turniejowe w cyklu ATP Tour, po sukcesie w mieście Meksyk (do turnieju głównego awansował z eliminacji, w drodze do finału pokonał m.in. Gustavo Kuertena, w decydującym meczu pokonał rodaka Mariano Puertę). W 2001 jego kariera uległa na krótko zatrzymaniu, gdy został zdyskwalifikowany na trzy miesiące za stosowanie niedozwolonych środków. Po odbyciu kary zanotował serię efektownych startów w turniejach challengerowych, wygrywając aż sześć imprez tej rangi i odzyskując pozycję w czołowej setce rankingu światowego. Dalszy awans zanotował w 2002, kiedy dzięki wygranej w Amersfoort (w finale z Albertem Costą), finałom w Sydney i Long Island oraz 1/8 finału US Open awansował do czołowej trzydziestki rankingu światowego.
Po nieco słabszym sezonie 2003 w kolejnym roku ponownie występował z dużym powodzeniem. Wygrał swój trzeci turniej w grze pojedynczej (Estoril, w finale z Maratem Safinem), a także po raz pierwszy osiągnął ćwierćfinał w Wielkim Szlemie (uległ na French Open Brytyjczykowi Henmanowi). Wyniki te dały mu awans na najwyższą w karierze pozycję w rankingu - nr 15 (w sierpniu 2004). W 2006 był w kolejnych dwóch finałach turniejowych - w Acapulco uległ Peruwiańczykowi Hornie, w Kitzbuehel swojemu rodakowi Calleriemu. Ponadto w styczniu 2006 osiągnął 1/8 finału Australian Open, eliminując m.in. faworyta gospodarzy Lleytona Hewitta.
W grze podwójnej najwyżej klasyfikowany był w maju 2004 - na 34. miejscu w rankingu. Wygrał do grudnia 2006 dwa turnieje deblowe, w dalszych dwóch przegrywał w finałach. Jego zarobki zawodowe do końca sezonu 2006 przekroczyły znacznie trzy miliony dolarów.
W reprezentacji narodowej w Pucharze Davisa debiutował w 2000 w meczu z Kanadą; nie był to debiut szczególnie udany, Chela uległ w grze pojedynczym zarówno Danielowi Nestorowi, jak i Sebastienowi Lareau, zawodnikom bardziej znanym jako specjaliści deblowi. Występuje tylko w grze pojedynczej. W sezonie 2006 pokonał m.in. Chorwata Sasę Tuksara w decydującym, piątym pojedynku ćwierćfinału.
Juan Ignacio Chela jest zawodnikiem praworęcznym, preferującym grę z głębi kortu. Jako swoją ulubioną nawierzchnię wymienia korty ziemne.
Spis treści |
[edytuj] Zwycięstwa w turniejach ATP (gra pojedyncza)
| Lp | Data | Turniej | Finalista | Wynik |
|---|---|---|---|---|
| 1. | 21 lutego 2000 |  Mexico City |
 Mariano Puerta |
6-4, 7-6(4) |
| 2. | 15 lipca 2002 |  Amersfoort |
 Albert Costa |
6-1, 7-6(4) |
| 3. | 12 kwietnia 2004 |  Estoril |
 Marat Safin |
6-7(2), 6-3, 6-3 |
| 4. | 4 marca 2007 | Acapulco |
Carlos Moya |
6-3, 7-6(2) |
[edytuj] Zwycięstwa w turniejach ATP (gra podwójna)
-
- 2004 Estoril, Vina del Mar (oba z Gastonem Gaudio)
[edytuj] Finały turniejowe
- gra pojedyncza
- 2001 Bogota
- 2002 Long Island, Sydney
- 2006 Acapulco, Kitzbuehel
- gra podwójna
- 2004 Acapulco (z Nicolasem Massu)
- 2005 Estoril (z Tommy Robredo)
