Tim Henman
Z Wikipedii
Tim Henman (ur. 6 września 1974 w Oxfordzie), tenisista brytyjski.
Tenisista zawodowy od 1993, w cyklu ATP Tour debiutował rok później. Od 1996 lider tenisa brytyjskiego, w t.r. zdobył srebrny medal na igrzyskach olimpijskich w Atlancie w grze podwójnej (w parze z Neilem Broadem). W 1997 wygrał dwa turnieje w grze pojedynczej - w Sydney (pokonał w finale Carlosa Moyę) i Taszkiencie (pokonał w finale Marca Rosseta). Po raz pierwszy w karierze dotarł do ćwierćfinału turnieju wielkoszlemowego na Wimbledonie (wyeliminował m.in. obrońcę tytułu, Richarda Krajicka).
W 1998 był półfinalistą Wimbledonu (przegrał z Samprasem), wygrywał turnieje w Taszkiencie (zwycięstwo finałowe nad Kafelnikowem) i Bazylei (w finale z Agassim). Po raz pierwszy w karierze zakwalifikował się do turnieju Masters (odpadł w półfinale z Moyą). W 1999 jeszcze raz uległ Samprasowi w półfinale Wimbledonu.
Ponownie dotarł do wimbledońskiego półfinału w 2001, uległ późniejszemu zwycięzcy, Goranowi Ivaniseviciowi w pięciu setach w dramatycznym meczu, wielokrotnie przerywanym ze względu na deszcz; w 2002 w półfinale Wimbledonu pokonał go Lleyton Hewitt. W 2003 Henman wygrał swój pierwszy turniej z tzw. serii mistrzowskiej, w paryskiej hali Bercy.
W 2004 po raz pierwszy w karierze dotarł do półfinału innego niż Wimbledon turnieju wielkoszlemowego; niespodziewanie awansował do półfinału French Open, przegrywając dopiero z Guillermo Corią z Argentyny. Po drodze dwukrotnie wygrywał pojedynki ze stanu 0:2 w setach, oba z reprezentantami Francji - Cyrilem Saulnierem i Michaelem Llodrą.
Wygrane turnieje:
- gra pojedyncza
- gra podwójna
Był m.in. finalistą turnieju w Indian Wells (dwukrotnie, 2002 i 2004).
Specjalista gry serwis-wolej; pochodzi z rodziny o tradycjach tenisowych (m.in. jego dziadek występował na Wimbledonie w latach 50.). Reprezentant Wielkiej Brytanii w Pucharze Davisa.
