Kazimierz Dębicki

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Kazimierz Dębicki (ur. 28 października 1900 w Iwaszkowicach, Podole, zm. 18 sierpnia 1977 w Gdańsku), chirurg polski, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku.

Studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie uzyskał dyplom lekarza i doktora wszech nauk lekarskich (21 stycznia 1926). Pracował na Oddziale Chirurgicznym Szpitala Przemienienia Pańskiego w Warszawie, następnie w Klinice Chirurgicznej Uniwersytetu Warszawskiego (kierowanej przez Zygmunta Radlińskiego). Zmobilizowany w kampanii wrześniowej, był chirurgiem w 21. Szpitalu Ewakuacyjnym; został internowany w Rumunii, następnie przebywał przy armii polskiej we Francji i Wielkiej Brytanii. W latach 1941-1946 był ordynatorem chirurgii w szpitalach wojennych w Wielkiej Brytanii.

Powrócił do Polski w 1947. Pracował w sanatoriach w Bukowcu i Kamiennej Górze. W 1949 objął (jako profesor nadzwyczajny) kierownictwo II Katedry i Kliniki Akademii Medycznej w Gdańsku; od 1962 był profesorem zwyczajnym. Na emeryturę przeszedł w 1970.

Należał m.in. do Towarzystwa Chirurgów Polskich, w którym w latach 1960-1962 pełnił funkcję prezesa Zarządu Głównego; otrzymał także członkostwo honorowe. Był również członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, Europejskiego Towarzystwa Chirurgii Sercowo-Naczyniowej, Międzynarodowego Towarzystwa Proktologicznego. Wchodził w skład Rady Naukowej przy Ministrze Zdrowia i Opieki Społecznej oraz komitetu redakcyjnego "Polskiego Przeglądu Chirurgicznego". Przewodniczył Komisji Wstrząsu Urazowego Polskiej Akademii Nauk. Reprezentował Polskę w Europejskim Towarzystwie Chirurgii Sercowo-Naczyniowej, Międzynarodowej Federacji Towarzystw Chirurgicznych oraz Międzynarodowym Towarzystwie Chirurgicznym.

Był autorem ponad 70 prac naukowych, dotyczących chirugii spraw ropnych, kostno-stawowych, nowotworów, jamy brzusznej, klatki piersiowej oraz chirurgii serca i naczyń.

Źródła: