Kolej tybetańska
Z Wikipedii
Linia kolejowa Qinghai-Tibet łącząca chińskie miasto Xining w prowincji Qinghai, z tybetańską Lhasą - stolicą Tybetańskiego Regionu Autonomicznego. Część linii z Golmud została otwarta 1 lipca 2006 roku. Jest to najwyżej położony szlak kolejowy na świecie. Na szlaku tym znajduje się 30 stacji kolejowych, a jego długość wynosi 1 895 km i biegnie m.in. przez przełęcz Tanggula na wysokości 5072 m n.p.m. Na jego trasie znajduje się również najwyżej położony tunel kolejowy na świecie na wysokości 4905 m n.p.m., ma on długość 1338 metrów. Ponad 80% całej trasy znajduje się na poziomie wyższym niż 4000 m n.p.m., a 550 km znajduje się w strefie wiecznej zmarzliny. Jej tajenie powoduje osiadanie gruntu co niszczy budowle. Dlatego największym wyzwaniem w czasie budowy było utrzymanie w czasie prac budowlanych niestopionej zmarzliny i zapobieżenie temu w czasie eksploatacji kolei. Wymaga to jej izolacji od dopływu ciepła. Taką funkcję na większość trasy spełniają wysokie nasypy, w dużej części zbudowane z kamieni, pomiędzy którymi uwięzione powietrze pełni funkcję izolatora. Zaś u podstawy nasypu umieszczono w poprzek rury o otwartych końcach, mające izolować nasyp od podłoża. Podpatrzono, że rozwiązanie te stosują Tybetańczycy przy wznoszeniu budynków. Miejscami są też wbite w ziemię rury wypełnione amoniakiem, który u podstawy parując odbiera ciepło z gruntu, a następnie oddaje je skraplając się w górnej części w czasie zimy. Nad terenami o bardziej niestabilnym podłożu zbudowano wiadukty. Ich podpory sięgają 20 m w głąb ziemi. Największym wyzwaniem było drążenie tuneli w wiecznej zmarzlinie, co wymagało utrzymania ujemnej temperatury mimo ciepła wydzielanego przez pracujące maszyny i ludzi. Dlatego dla utrzymania mrozu stosowano wentylatory. Ponieważ beton do prawidłowego wiązania wymaga dodatniej temperatury, to go podgrzewano. Inną trudnością są liczne aktywne uskoki tektoniczne.
W celu uniknięcia choroby wysokogórskiej pasażerów na trasie kursują specjalnie zaprojektowane wagony - do przedziałów tłoczone jest powietrze o składzie i ciśnieniu jak na nizinach, a wagony posiadają uszczelniane, podwójne okna, także z powodu trzykrotnie większego promieniowania ultrafioletowego niż na nizinach. Poza tym w każdym pociągu jedzie lekarz i pielęgniarka.
Przez 5 lat magistralę budowało ok. 20 tys. robotników. Oficjalnie budowę rozpoczęto 8 lutego 2001. Koszt jej powstania szacuje się na ok. 33 mld CNY (4 mld USD).
Prędkość pociągu: 100-120 km/godz.
Podróż z Pekinu do Lhasy zajmuje 47 godzin i 28 minut.
Planuje się kontynuowanie prac nad tą magistralą, mających na celu połączenie sieci chińskiej z indyjską.
Spis treści |
[edytuj] Trasa
● - stacja z platformą widokową
po najechaniu kursorem na stację
pojawiaja się jej położenie
[edytuj] Krytyka
Przeciwko kolei tybetańskiej protestują ekolodzy oraz tybetańscy działacze niepodległościowi. Tybetański rząd na uchodzstwie uważa, że linia ta przyczyni się do dalszego napływu chińskiej ludności i wynarodowienia Tybetańczyków.
