Z Wikipedii
Kot błotny, chaus (Felis chaus) – ssak łożyskowy z rodziny kotowatych, rzędu drapieżnych. Występuje od dolnego Egiptu po Indie, Nepal, Cejlon i Półwysep Indochiński. Opisany w 1777 roku. Spokrewniony ze żbikiem. Jeden z dwóch kotów (obok kota nubijskiego) znanych z egipskich malowideł; chaus był przez Egipcjan używany do polowania na ptaki.
- Długość ciała bez ogona
- 56-94 cm.
- Długość ogona
- 20-31 cm.
- Masa ciała
- 4,5-12 kg.
- Wysokość w kłębie
- 40-50 cm.
- Ubarwienie
- Na tym rozległym obszarze występuje w 9 podgatunkach, czy rasach geograficznych, różniących się ubarwieniem, długością sierści i wielkością. Zazwyczaj jest to kot o płowym (czasem rudawym lub rudobrązowym) ubarwieniu, uszy z krókimi pędzelkami (jak u rysia). Ogon czarno zakończony, puszysty, z wyraźnymi pierścieniami. Pysk przypomina kota domowego.
- Pożywienie
- Gryzonie, ptaki, węże, jaszczurki, ryby.
- Dojrzałość płciowa
- 1,5 - 2 lata.
- Rozród
- ciąża trwa około 66 dni, w miocie jest 3-5 młodych.
- Ochrona
- Tępiony ze względu na ładne futro; na 1 damskie okrycie trzeba 12 skórek tego kota.
- Inne
- Koty błotne potrafią nurkować. Nie boją się ludzi i często osiedlają w pobliżu ich siedzib.
- Podgatunki
- Felis chaus chaus - Iran, Pakistan, Afganistan, środkowa Azja
- Felis chaus affinis - Wietnam, Laos, Kambodża, Yunnan, Himalaje
- Felis chaus fulvidina - Tajlandia, Birma
- Felis chaus furax - Irak, Syria
- Felis chaus kelaarti - Sri Lanka
- Felis chaus kutas - wschodnie Indie, Bangladesz
- Felis chaus nilotica - Egipt
- Felis chaus oxiana - południowo-zachodnia Rosja
- Felis chaus prateri - zachodnie Indie
