Leon Bokiewicz
Z Wikipedii
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Dr Leon Bokiewicz - (ur. 1820 r. w Chełmie, zm. 6 grudnia 1879r. w Jadowie).
Po ukończeniu gimnazjum w Lublinie postanowił zostać lekarzem. Z powodu represji i ograniczeń wprowadzonych po powstaniu listopadowym przez Rosjan zdobycie takiego wykształcenia dla Polaka nie było możliwe na terenie Królestwa Polskiego. Z tego powodu młody Bokiewicz zmuszony był wyjechać do Moskwy, gdzie odbył studia medyczno-chirurgiczne. Do kraju powrócił w 1847 roku. Zaczął wykonywanie zawodu od odbycia praktyki lekarskiej w Kraśniku Lubelskim.
W Jadowie Bokiewicz pojawił się w 1854 roku sprowadzony tu przez właściciela dóbr jadowskich hr. Andrzeja Zamoyskiego, znanego polityka konserwatywnego i magnata, który powierzył młodemu doktorowi stanowisko lekarza dworskiego.
Czas między latami 1854 a 1879, kiedy to "jadowski Judym" działał na tych terenach, poza "normalną" pracą zarobkową, wypełniały mu wysiłki nad podnoszeniem zdrowotności i higieny wśród chłopów żyjących nad Liwcem i Bugiem. Był nie tylko lekarzem, był również, a może przede wszystkim wielkim pozytywistą i społecznikiem. Wielokrotnie wspierał ubogą ludność tych ziem nie tylko swą wiedzą i umiejętnościami lekarza, ale również materialnie. Jest to tym bardziej chwalebne, że nie należał do ludzi majętnych, a miał przecież rodzinę na utrzymaniu. Opatrzność i żona Florentyna, z domu Trzeszkiewicz, obdarzyli go kilkorgiem dzieci.
Nie ograniczał się w działaniu tylko do okolic Jadowa, gdzie mieszkał. Znał i wspierał ludność z większości wiosek nad Liwcem i dolnym Bugiem, aż po Radzymin, ówczesną stolicę powiatu. Szerzył wśród mieszkańców tych ziem oświatę, zdrowotność i wdrażał ich do przestrzegania zasad higieny. Przy tym ciągle doskonalił się zawodowo. Systematycznie śledził postępy wiedzy medycznej w Europie Zachodniej i Rosji. Sam również zamieszczał własne artykuły na łamach "Tygodnika lekarskiego", znanego ówczesnego pisma fachowego. Należy, na przykład, wspomnieć jego artykuł na temat plagi zimnicy nad Liwcem i Bugiem w 1855 roku, kiedy to "nie było prawie domu, w którym by nie zapuściła swych korzeni."
Dorobek piśmienniczy Bokiewicza nie ograniczał się li tylko do publikacji w "Tygodniku lekarskim". "Doktor Judym" z Jadowa, poza tym, że był lekarzem i społecznikiem, był również uczonym i badaczem. Jako lekarz-uczony opracował i wydał książkę pt. "Higiena popularna, czyli nauka zachowania zdrowia dla ludu wiejskiego". Praca ta ukazała się w 1861 roku, zaś jej drugie wydanie wyszło w Poznaniu w 1870 roku. Książka ta była jednym z pokłosi celów społeczno-dydaktycznych i utylitarnych, jakie wyznaczył sobie, i co ważniejsze, realizował przez całe życie autor.
Jako badacz-etnograf doktor Bokiewicz stworzył świetny "Opis powiatu radzymińskiego pod względem topograficzno-historycznym, statystycznym, higienicznym i lekarskim" wydany w Warszawie w 1872 roku. Autor szczegółowo opisał w tej pracy fizjograficzny obraz powiatu radzymińskiego (dzisiejszy wołomiński) z uwzględnieniem stanu zagraryzowanych miasteczek, komunikacji i budownictwa na tych terenach. Współczesny czytelnik może się z tego opracowania dowiedzieć o ówczesnych sposobach urządzania wnętrz, życiu codziennym chłopów, ludności małomiasteczkowej, tutejszych Żydów i kolonistów niemieckich.
Doktor Leon Bokiewicz zmarł w Jadowie 6 grudnia 1879 roku i jest pochowany na tutejszym cmentarzu. Niewielu miejscowych mieszkańców zna tę postać i jej fenomenalne dokonania.
