Les Chants Magnétiques

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Les Chants Magnétiques
Okładka albumu
Wykonawca: Jean Michel Jarre
Wydany	1981
Nagrywany	....
Gatunek	Muzyka elektroniczna
Długość	35 min 51 s
Wytwórnia płytowa	Disques Dreyfus
Producent	Jean Michel Jarre
Jean Michel Jarre: Płyta po płycie
Equinoxe (1978)	Les Chants Magnétiques (1981)	The Concerts in China (1982)

Les Chants Magnétiques (ang. Magnetic Fields - Pola Magnetyczne) - trzeci album twórcy muzyki elektronicznej Jean Michel Jarre'a, wydany w 1981 roku (zob. 1981 w muzyce). Inspiracją do stworzenia tego albumu były m.in. dzieła Andy'ego Warhola. Muzyka na nim zawarta została stworzona za pomocą cyfrowego syntezatora Fairlight, dzięki czemu uzyskano nowe, nieznane dźwięki. Usłyszeć na płycie można również odgłosy rozmaitych przedmiotów i urządzeń wytwarzanych przez człowieka.

Oryginalny tytuł francuski stanowi grę słów: wyrażenie les chants magnétiques ("śpiewy magnetyczne") wymawia się tak samo jak les champs magnétiques ("pola magnetyczne"); angielski tytuł nie zachowuje tej gry słów.

Płyta rozpoczyna się epickim utworem "Magnetic Fields part 1", trójczęściowym, trwającym blisko 18 minut i będącym esencją całej płyty dziełem. Rozpoczyna się mocnymi tonami, by po kilku minutach przejść w melancholijną część drugą. Ta kończy się odgłosem przelatującego samolotu i nagłym rozpoczęciem części trzeciej.

"Magnetic Fields 2" to skoczny utwór z charakterystyczną sekwencją "klaśnięć". Kończy go odgłos przejeżdżającego pociągu, będący swoistym łącznikiem między tym utworem a "Magnetic Fields 3" - utworu utrzymanego w typowo industrialnych klimatach. Utwór ten jest swoistym popisem możliwości Fairlighta. Po nim następuje "Magnetic Fields 4", w którym można odnaleźć charakterystyczne echa bossa novy. Plotka głosi, iż w tym utworze Jarre wykorzystywał własny głos, mówiąc przez vocoder, jednak nikt nie zna słów, które wypowiadał, choć na niektórych stronach pojawiają się domysły.

Niemałym zaskoczeniem dla fanów było pojawienie się na płycie "Magnetic Fields 5" - dość tandetnej restauracyjnej rumby. Jest przez jednych kochana, przez innych znienawidzona, jednak mało kto pozostał wobec niej obojętny.