Liceum Ogólnokształcące im. Hugona Kołłątaja w Jordanowie
Z Wikipedii
Liceum Ogólnokształcące im. Hugona Kołłątaja w Jordanowie Najstarsza szkoła średnia w Powiecie Suskim założona w 1926 roku. Motto szkoły brzmi: "My nie mówimy o wychowaniu, my naprawdę wychowujemy". Obecnie w szkole uczy się 743 uczniów. Liceum słynie z miłej atmosfery, o czym mogą świadczyć częste zjazdy klasowe. Raz na dziesięć lat odbywa się zjazd ogólnoszkolny, ostatni taki odbył się 30 września 2006. Szkoła aktywnie uczestniczy w życiu kulturalnym miasta, organizując spektakle teatralne, montaże słowno muzyczne, wystawy i inne. Na terenie liceum działa chór „Bel Canto”, zdobywca wielu nagród ogólnopolskich. Uczniowie utrzymują kontakt z niemieckimi kolegami z Müllheim, co owocuje coroczną wymianą młodzieży.
Spis treści |
[edytuj] Rys historyczny
Powstanie średniej placówki oświatowej w Jordanowie datuje się na lata 1924-1926, kiedy to wyłonił się Komitet Szkolny, który w porozumieniu z ówczesnymi władzami administracyjnymi uzyskał w Krakowie w Kuratorium zezwolenie na otwarcie Prywatnego Miejskiego Seminarium Nauczycielskiego. W historii miasta było to wydarzenie niezwykle ważne, ale i mocno zobowiązujące. Początkowo Miejskie Seminarium prowadziło tułaczy tryb życia z racji braku własnego budynku. Nie zraził się tym faktem Komitet Szkolny przekształcony z czasem na Towarzystwo Popierania Seminarium. Dzięki jego zapobiegliwości i energii szkoła stopniowo się rozwijała i potężniała. Dowodem na to może być fakt, że w roku 1926 Seminarium otrzymało prawa szkół państwowych rozporządzeniem Ministerstwa W.R. i O.P. z dnia 17 września 1926r. Pierwszym patronem szkoły stał się Św. Stanisław z Szczepanowic.W latach 1928/29 Seminarium rozrosło się. Zakład zyskał pełne zaufanie władz szkolnych, a Ministerstwo przedłużyło prawa publiczne. Równocześnie kiedy szkoła średnia w Jordanowie rozwijała się mieszcząc się w trzech punktach miasta w budynku Kasy Zaliczkowej, sali Magistratu, w gmachu miejskim przy ul. Bystrzańskiej, wtedy Zarząd miasta czynił starania o wyjednanie pożyczki na budowę własnego gmachu dla szkoły seminaryjnej. Starania te uwieńczone zostały pomyślnym skutkiem w 1929 roku, kiedy to 2 czerwca odbyło się uroczyste otwarcie gmachu szkoły przy ul. Kolejowej, stanowiącego do dziś pomieszczenie dla Liceum Ogólnokształcącego. W latach 1930/31 szkoła przeżywała swój okres rozkwitu. Skład pedagogiczny był dobry, chociaż stale płynny. W 1932 ówczesne Ministerstwo W.R. i O.P. wydało ustawę o ustroju szkolnictwa, mocą której likwidowano seminaria i szkoły średnie dawnego typu, a wprowadzano jednolity system szkolnictwa średniego. Wobec tej ustawy w Jordanowie przystąpiono do stopniowej likwidacji szkoły seminaryjnej ograniczając corocznie liczbę kursów. Ostateczna likwidacja Seminarium nastąpiła w dniu 30 czerwca 1936r. Równocześnie na miejsce Seminarium wprowadzono klasy Gimnazjum 4-letniego, którego pełna nazwa brzmiała: Prywatne Gimnazjum Koedukacyjne im. Józefa Piłsudskiego. Kilkunastoletni okres istnienia Seminarium Nauczycielskiego wyrobił sobie uznanie władz szkolnych, które wspierały radą i poparciem zakład średni w Jordanowie. Działalność szkoły zyskała szacunek , a przez to i sympatię sfer obywatelskich miasta Jordanowa. Zarząd miasta i jego mieszkańcy doceniali wagę szkoły jako ośrodka kulturalnego. Należy wspomnieć o szczerej trosce i przychylności społeczeństwa jordanowskiego, jaką okazało dla przybywającej młodzieży, która rekrutowała się do szkoły z różnych stron Małopolski. Przez kilkanaście lat młodzież zrosła się z Jordanowem, zaczęto odczuwać jej potrzebę istnienia. Niosła ona bowiem fragment kulturowy i myślowy jak również stanowiła zaczyn wszelkiej działalności także politycznej, promieniującej nie tylko na Jordanów ale i okolicę. Życie młodzieży gimnazjalnej szło torami zmierzającymi do kształcenia w duchu narodowym, państwowym, do wyrobienia smaku estetycznego, ogólnej postawy obywatelskiej, społecznej. Ogniskowało się głównie w organizacjach takich jak gminy klasowe, ZHP, Koło Sportowe, Koło Krajoznawcze, L.O.P.P., Czerwony Krzyż i inne. Taki stan rzeczy trał do roku 1939, wtedy to wraz z wybuchem II wojny światowej, 1 września Gimnazjum w Jordanowie nie zostało uruchomione. Zgodnie z założeniami niemieckimi wykształcenie średnie i wyższe niepotrzebne było, a nawet niewskazane dla Polaków jako niewolników mających wykonywać zawody służebne. W planie tym inteligencja polska miała przestać istnieć. W pierwszych dniach września, kiedy Niemcy wkroczyli do Jordanowa, w budynku gimnazjum założono polowy szpital wojskowy. który istniał do 15 września. Potem budynek służył każdorazowym przemarszom wojsk jako pomieszczenie koszarowe. W pewnym okresie czasu otwarto tu Publiczne Kursy Handlowe tzw Handelskurse. Na drugim piętrze istniała prawdopodobnie od 1941 roku Niemiecka szkoła podstawowa z przeznaczeniem dla dzieci osiadłych Niemców i miejscowych Volksdeutschów. Namiastką średniego kształcenia miała być dwuletnia Szkoła Rolnicza uruchomiona 17 marca 1941 roku dla młodzieży od lat 14-tu do 18-tu. Oprócz wspomnianego stałego i czasowego przeznaczenia budynek gimnazjalny pełnił jeszcze funkcję placówki wojskowej. Wyzwolenie Jordanowa od najazdu hitlerowskiego w dniach 28 i 29 stycznia 1945r. otwarło nowy rozdział w historii miasta. W związku z odrodzeniem się życia z "popiołu" powróciło także do życia zniszczone w latach okupacji szkolnictwo. Za zgodą Kuratorium w Krakowie w dniu 15 III 1945r. do życia wróciło Prywatne Miejskie Gimnazjum Koedukacyjne w Jordanowie. Początki powojennego Gimnazjum były kontynuacją form organizacyjnych i dydaktycznych okresu przedwojennego. W roku szkolnym 1948/49 szkoła na skutek zmian politycznych otrzymała nową formę organizacyjną jako jedenastolatka. Do klas gimnazjum wprowadzona została numeracja od ósmej do jedenastej. Forma ta istniała do roku 1971, w którym to wprowadzono numerację tradycyjną od jeden do czterech. Równocześnie w tym roku szkolnym z dnia 18 marca 1949r. została upaństwowiona i przyjęła nazwę Państwowej Szkoły Ogólnokształcącej stopnia licealnego, a po siedmiu latach zmieniła się w Liceum Ogólnokształcące. W roku 1966 odbył się zjazd z okazji 40-lecia szkoły, wtedy w ramach obchodów szkoła otrzymała imię ks. Hugona Kołłątaja, które dumnie nosi do dnia dzisiejszego. Obecnie w szkole obok kształcenia licealnego prowadzi się oddziały na poziomie zawodowym.
[edytuj] Dyrektorzy
- Ks. Głąbiński Jan 1924-1925
- Stokłosa Jan 1925-1927
- Zagrodzki Józef 1927-1930
- Wożniakowski Rafał 1930-1931
- Kucharski Władysław 1931-1935
- Przyprawa Urban 1935-1939
- Spławiński Stanisław 1945-1946
- Kowalskam Janina 1946-1950
- Suchonek Stefan 1950-1962
- Chodak Edmund 1962-1963
- Radmacher Zdzisław 1963-1980
- Jeziorska Maria 1980-2002
- Rapacz Rafał 2002-
[edytuj] Pieśń szkoły
My młodzieńczy zapał świata
Tu kształcimy dusze swe
Nauka z pracą nam się splata
Idąc w życie które wre.
Kołłątaja dzieło kreśli
Gdzie w przyszłości stawiać krok
Jego czyny, nasze myśli
Idei nie cofną w mrok.
Marzy nam się nowa Polska
W niej porządek, postęp, ład
To przyszłości nasza troska
By zadziwić cały świat.
[edytuj] Samorząd Uczniowski
[edytuj] Skład
- Przewodniczący- Wacław Bednarz
- Zastępca- Karolina Kawula
- Członek SU- Marzena Luberda
[edytuj] Cele
- Godne reprezentowanie szkoły na zewnątrz;
- Obrona praw i interesów społeczności uczniowskiej oraz poszczególnych uczniów;
- Opiniowanie i wnioskowanie spraw dotyczących realizacji podstawowych praw uczniów;
- Pomoc w organizowaniu życia szkolnego (współpracy z władzami szkoły);
- Organizowanie działalności charytatywnej (współpraca z organizacjami charytatywnymi), kulturowej, oświatowej, sportowej;
- Prowadzenie działalności informacyjnej i szkoleniowej wśród uczniów.
[edytuj] Sport
Szkoła posiada rozbudowaną i bardzo dobrze wyposażoną hale sportową. Zajęcia z W-F prowadzone są w oparciu o program napisany przez profesorów tej szkoły. Są dostosowane do bazy sportowej tej szkoły, tradycji, zainteresowań i potrzeb uczniów oraz ich umiejętności. Istnieje możliwość wyboru ulubionej dyscypliny sportowej.Piłka koszykowa, piłka siatkowa, piłka nożna, unihok, inter-crosse, tenis stołowy, aerobik, siłownie, tenis stołowy, pływanie.
