Liwlandia
Z Wikipedii
Liwlandia (łot Vidzeme - "Śródziemie"; czasami także "Liwonia" – ziemia Liwów) – jedna z czterech krain historycznych składających się na współczesną Łotwę, leży w jej środkowej i północnej części na prawym brzegu Dźwiny, na północ od Rygi.
Zamieszkana przez bałtyjsko-ugrofińskie plemię Liwów. W XIII w. podbita przez niemiecki Zakon Kawalerów Mieczowych i biskupstwo Rygi. Po sekularyzacji Zakonu w XVI w. pd 1561 roku była w granicach Rzeczypospolitej Obojga Narodów jako wspólna domena Korony i Wielkiego Księstwa.
W 1578 zdobyta przez cara Iwana IV Groźnego, jednak odbita przez wojska Batorego. Pozostała przy Rzeczypospolitej po rozejmie z 1582 w Jamie Zapolskim.
W wyniku wojen polsko-szwedzkich w 1621-1629 zajęta przez Szwedów, którzy wcześniej posiadali jedynie północną część dzisiejszej Estonii. W wyniku pokoju w Oliwie (1660) przeszła na stałe w ręce szwedzkie. Ustanowiona wówczas granica stanowi do dziś tradycyjne rubieże Vidzeme.
Po wojnie rosyjsko-szwedzkiej w 1721 wg zapisów pokoju w Nystad przeszła pod panowanie Piotra I, cara Rosji. W czasie rewolucji rosyjskiej z jej terenów operowała atakująca Piotrogród biała armia gen. Judenicza.
Od 1921 r. w składzie niepodległej Łotwy.
