Lustro fenickie

Z Wikipedii

Lustro fenickie (często mylnie nazywane lustrem weneckim) to odmiana lustra która odbija część światła, a drugą część przepuszcza (pomijając światło pochłonięte i rozproszone).

Jest to szyba pokryta cienką warstwą metalu (grubości zaledwie kilku atomów). Zazwyczaj umieszczone jest pomiędzy dwoma pomieszczeniami - jedno z nich jest przyciemnione, a drugie jasno oświetlone. Osoby znajdujące się w jasno oświetlonym pomieszczeniu widzą własne odbicie. Oczywiście światło z pokoju ciemnego również przechodzi do pokoju jasnego, ale oko ludzkie widząc znacznie jaśniejsze odbicie z jasnego pokoju nie dostrzega tego światła. Natomiast w ciemnym pomieszczeniu światło przechodzące przez lustro ma znacznie większe natężenie w porównaniu do światła odbitego, więc osoby znajdujące się w nim mogą swobodnie obserwować jaśniejsze pomieszczenie jak przez szybę.

Podobny efekt widać także w zwykłych szybach okiennych: w słoneczny dzień patrząc na nie z zewnątrz widać tylko odbicie, a trudno dostrzec wnętrze budynku; w nocy kiedy mieszkańcy zapalą światła, sytuacja się odwraca. Lustro fenickie jest szybą gdzie efekt ten jest wzmocniony, dzięki czemu odbicie wygląda tak jak w zwykłym lustrze.

Nie można zbudować lustra, które da taki efekt między równo oświetlonymi pomieszczeniami, przeczyłoby to drugiej zasadzie termodynamiki, ponieważ lustro takie umożliwiałoby transport ciepła z obszaru chłodniejszego do cieplejszego.

Dla wzmocnienia efektu lustra fenickiego używa się czasem szyb przyciemnianych. W takim wykonaniu warstwa odbijająca znajduje się po stronie pokoju jasnego. Światło biegnące z pokoju ciemnego jest dodatkowo tłumione przez tę szybę, więc jest jeszcze mniej widoczne z pokoju jasnego.

Najbardziej znanym użyciem lustra fenickiego są okazanie świadkom osób podejrzanych.